04/06/2018
05:28:48
Πολιτική και Κουλτούρα, και όχι Παραπολιτική και Υποκουλτούρα
Ποιο είναι το πεδίο σύγκρουσης της Πολιτικής στη χώρα μας. Και πως αυτό το πεδίο διαμορφώνει μια νέα κατάσταση.
Το πεδίο σύγκρουσης της Πολιτικής... ...Είναι οι πολιτικές εκείνες που βρίσκουν μέσα από έντονες αμφισβητήσεις το πεδίο εκείνο, ώστε να ενταθούν τα φαινόμενα βίαιου λεκτικού λαϊκισμού συνεπικουρούμενα από μια ασάφεια λόγου εξειδικευμένη, που να προκαλεί ένταση συναισθημάτων του πολίτη...με την Νέα Πολιτική Κουλτούρα της Δυτικής Κοινωνίας.
Μετά την λήξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η ανθρωπότητα κινήθηκε πάνω σε νέες ράγες.
Οι ράγες αυτές θεωρήθηκαν ότι πρέπει να είναι διαχωριστικές, με έντονα τα στοιχεία Δύσης... Ανατολής.. Παρατηρήθηκε το φαινόμενο ότι η μεν Δυτική Ευρώπη έκανε βήματα προόδου, δημιουργήθηκε σχετικά σύντομα μέσα σε 10, 15 χρόνια μια νέα μεσαία τάξη, η Ανατολική Ευρώπη να είναι σε ένα καθεστώς στασιμότητας παρακμιακής σύνθεσης, αν συγκρίνουμε την ακμή της Δύσης...
Η σύγκρουση ιδεολογική, κατόπιν λήξης πολέμου, πολιτικά ήταν ανάμεσα στον καπιταλισμό - φιλελευθερισμό και πως αυτός μπορεί γρήγορα να επαναφέρει τις κοινωνίες σε ανάπτυξη και στην αριστερή ιδεολογία, μιας μορφής φεουδαρχικής εκδήλωσης εξουσίας, όπου υπάρχει ο πύργος.. και από κάτω ο λαός.. που αφού δίνει.. μετά περιμένει κάτι να πάρει..
Θα ξεκινήσω την αναφορά μου λέγοντας ότι το πρόβλημα της υποκουλτούρας που εκπροσωπεί ο λαϊκισμός, και μάλιστα θέλει να την επιβάλλει στη δημόσια ζωή, είναι ότι αδυνατεί να καταλάβει το πως λειτουργεί η κοινωνία.
Επειδή δεν μπορεί να καταλάβει το πως λειτουργεί η κοινωνία, ασκεί πίεση σε αυτήν επιχειρώντας να μην αναπτύξει νέα νοοτροπία και να μην ακολουθήσει ένα νέο δρόμο.
Η κοινωνία έχει βασικές καθημερινές λειτουργίες. Τις οποίες το Κράτος έρχεται και τις στηρίζει. Είναι πολιτικά λάθος να λέμε στη σύγχρονη πολιτική ότι το Κράτος παρέχει... Παροχή στη μελλοντική έννοια της Πολιτικής Κράτους είναι, η εξασφαλισμένη ανοικτή οδός στον Πολίτη ώστε να δημιουργήσει και να παράγει πλούτο. Για να έρθει κατόπιν η έννοια της αλληλοστήριξης.
Τι είναι η πρόταση στην Πολιτική. Είναι ένας σχεδιασμός πριν γίνει πρόταση. Πάμε στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Δείτε.. Πριν γίνει Κυβέρνηση, το μόνο που έκανε είναι ότι επένδυε αποκλειστικά στην εικόνα και σε μια ρητορική, που την γνωρίζει όλη η κοινωνία.
Αφού έγινε Κυβέρνηση, κανένα σχέδιο δεν υπάρχει παρά μόνο να εφαρμόζει και να ψηφίζει τα μέτρα των μνημονίων της, και έρχεται τώρα.. 1 έτος πριν την λήξη της θητείας της εφόσον εξαντλήσει την 4ετία, κάτι που προσωπικά το αποκλείω να συμβεί, οδεύουμε ολοταχώς προς τις εκλογές πριν το 2019, ξαφνικά.. ανακαλύπτει σχέδιο επόμενης ημέρας.. ενώ δεν ήξερε το πως να διαχειριστεί τις προηγούμενες ημέρες από την επόμενη ημέρα...
Η Κυβέρνηση πολεμά τον πλούτο, τον καπιταλισμό αφού όμως ταυτόχρονα τον στηρίζει καθόσον πολλά στελέχη της δεν τα θεωρείς ως αντικαπιταλιστικά..
Σταδιακά ο μύθος της Αριστεράς διαλύεται. Είναι θέμα της προσωπικής διαχείρισης της Αριστεράς να καταλάβει ότι στηρίχθηκε πάνω σε επιτυχίες μιας κοινωνίας που έχει τρόπο σκέψης διαφορετικό από αυτήν.
Η συμπεριφορά της Αριστεράς δεν θεωρείται ως η ενδεδειγμένη για την Δημοκρατία. Παραμένει στα επίπεδα όταν έχτιζε το μύθο της, και μη μπορώντας να δεχθεί ότι ο κόσμος την θεωρεί εκτός από ψευδή και επιπλέον παρωχημένη, είναι ικανή να συμμαχήσει με λαϊκίστικα μορφώματα των άκρων ώστε να συντηρεί μια κατάσταση παραβίασης της ηθικής της ανάπτυξης.
Υπάρχει στη δημόσια ζωή η λεκτική βία της Αριστεράς; Νομίζω ότι πολλά παραδείγματα συνηγορούν στο ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα να είναι, ναι. Υπάρχει λεκτική βία στο δημόσιο λόγο.
Ας δούμε την πηγή. Η πηγή δεν παύει να είναι μια και μοναδική. Η αντιπάθεια απέναντι στην θεσμική λειτουργία της Δημοκρατίας. Όποιος δεν συμφωνεί μαζί μου θα υποστεί ταπείνωση. Όποιος με οδηγήσει σε θεσμικά όργανα, θα υποστεί ταπείνωση.
Όποιος δεν είναι μαζί μου... είναι εναντίον μου... όποιος θέλει την Δημοκρατία είναι... ή εμείς ή αυτοί... Η όλη κατάσταση αυτή έρχεται να μας θυμίσει ότι το Κράτος δεν τυγχάνει σεβασμού από πολιτικές δυνάμεις της χώρας... όπως ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - Χ.Α. που εντάσσονται στα αντιδημοκρατικά κόμματα ως γνήσιοι εκφραστές του λαϊκισμού.
Η σπίλωση της θεσμικής οργάνωσης της Δημοκρατίας είναι δείγμα υποκουλτούρας, κατώτερης ποιοτικά πολιτικής σκέψης, και αντίστασης στη πρόοδο, στην ανάπτυξη, στην ευημερία. Η νοοτροπία στη Πολιτική δεν είναι ποτέ στάσιμη. Η νοοτροπία αλλάζει εξαιτίας της αλλαγής των αιτημάτων που έχει η κοινωνία από την εποχή που ζει.
Αν η Πολιτική δεν είναι με την εποχή της, η εποχή θα την προσπεράσει και εκεί είναι που το πεδίο σύγκρουσης διαμορφώνεται. Η κοινωνία με μια Κυβέρνηση που την κρατά στάσιμη, με συντήρηση την οδηγεί πίσω. Ενώ η κοινωνία επιθυμεί το μέλλον της και το να συμβαδίζει με την εποχή της.
Αξίζει να δούμε την εκρηκτικότητα με την οποία απαντούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της Κυβέρνησης, σε ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με το 2015 και μετά. Ουσία; Απάντηση δεν έχει δοθεί ποτέ σαφής. Την ώρα της απάντησης παρακολουθούμε την τακτική του απαντώ με το να μην απαντώ.
Απαντά με το να μην απαντά αυτός που δεν εκπροσωπεί κουλτούρα Πολιτικής. Βρισκόμαστε μπροστά σε συμπεράσματα που είναι ικανά εφόσον αυτά επεξεργαστούν από το κάθε πολίτη, να διαμορφώσουν ένα νέο τοπίο Πολιτικής Ηθικής του Δημόσιου Λόγου.
Ο Πολίτης εκπροσωπείται στη Βουλή. Εκπροσωπείται το ήθος του. Η προσωπικότητά του . Ο χαρακτήρας του. Τα όνειρά του. Υπάρχει η Αλήθεια της Προσωπικότητας. Υπάρχει όμως και η αληθοφάνεια αυτής.
Η Δημοκρατία δεν μπορεί να στηρίζεται σε αληθοφανείς προσωπικότητες και στη σοβαροφάνεια. Διότι αν και εφόσον αυτό συμβεί, και έχει ήδη συμβεί, αυτό βιώνει η Ελληνική Δημοκρατία με την κυβέρνηση αυτή, τότε έχοντας πέσει θύμα ο Πολίτης, μετατρέπει την Δημοκρατία του, σε Δημοκρατία της επικράτηση της υποκουλτούρας..
Αποτελεί Εθνικό Στόχο, η επιστροφή του Πολίτη στη Πολιτική.
Εθνικός στόχος ώστε να διασφαλιστεί η συνέχεια αλλά και ο εμπλουτισμός της Δημοκρατίας με τη νέα κουλτούρα της Πολιτικής σκέψης, που επιτάσσει το γενικό καλό και συμφέρον του Έθνους, και της ετοιμότητας αυτού να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που έχει από την εποχή που ζει.
Εθνικό Στόχο που υπηρετεί πιστά η Ν.Δ. και ο Πρόεδρός της, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η Κυβέρνηση με την ρητορική της κάνει εμφανές το γεγονός ότι έχει γίνει αντιληπτή η κουλτούρα της... από την κοινωνία και εν προκειμένω να αντιδράσει σε αυτή τη διαπίστωση της κοινωνίας, έχει καταλήξει ότι η αντίδραση πρέπει να είναι υποβάθμιση του λόγου, ώστε ο Πολίτης να σοκαριστεί και να αποφύγει την επιστροφή στη Πολιτική.
Όπως ο καθένας καταλαβαίνει, έχουμε μια επιχειρούμενη επικράτηση εκχυδαϊσμού της γενικής δημόσιας ζωής και εικόνας.
Η κουλτούρα της Πολιτικής καλείται να αντιμετωπίσει την τελευταία κίνηση του λαϊκισμού. Η πίστη στην θεσμική λειτουργία του Πολιτεύματος καθώς επίσης και η πίστη στην ηθική του λόγου, απαντάται σε πολιτικούς οργανισμούς που εκπροσωπούν την ιδέα Πολίτης - Πολιτική. Αναζητείται λοιπόν, ποια ιδέα εκπροσωπεί η Κυβέρνηση.
Είναι μια ερώτηση που η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεται να απαντήσει. Οι αντιδράσεις της Κυβέρνησης στην αταλάντευτη πορεία της Ν.Δ. και του Προέδρου της στο μέλλον όπως επίσης και στο δικαίωμα της κοινωνίας να διαμαρτυρηθεί για τους χειρισμούς της στο Σκοπιανό, μάλλον μαρτυρούν ότι η ιδέα που εκπροσωπεί η Κυβέρνηση είναι μια κοινωνία της υποκουλτούρας.
Η Αριστερά δεν μπόρεσε ποτέ να κατανοήσει ότι οι κοινωνίες είναι Φιλελεύθερες. Και ότι έχουν προχωρήσει χωρίς τις ιδέες της. Στη χώρα μας το 2015 είδαμε την Αριστερά.
Αλλά την είχαμε δει και πριν το 2015, τι έκανε για να έρθει το 2015..... Και είδαμε ότι η Πολιτική της κουλτούρα... όντως δεν θα κατάφερνε ποτέ να οδηγήσει μια χώρα στη πρόοδο...
Καλούμαστε επομένως να εμπιστευτούμε τις διαπιστώσεις μας, τα συμπεράσματά μας ως λαός, ως κοινωνία, και να οργανώσουμε μια νέα εθνική στρατηγική πολιτικής σκέψης και επιτυχίας.
Η εμπιστοσύνη στον Φιλελεύθερο Πατριωτισμό είναι όχι μονόδρομος, αλλά δρόμος χωρίς επιστροφή αν θέλουμε να δούμε την χώρα μας ακμάζουσα.
Πολιτική και Κουλτούρα, και όχι Παραπολιτική και Υποκουλτούρα.
Σας ευχαριστώ.
