Τι
είναι Κράτος. Συνέχεια...
Η
διαδικασία της παραπλάνησης της κοινωνίας από τις τεράστιες ευθύνες για την τραγωδία
που έζησε η χώρα, είναι σε πλήρη εξέλιξη.
Μέσα σε
διάστημα ολίγων ημερών, έχουμε διαβάσει και ακούσει πλήθος δικαιολογιών για το
πότε και αν ήξερε ο κ. Τσίπρας για τις απώλειες συνανθρώπων μας. Δεν θα μπω σε
διαδικασία κριτικής αυτή τη στιγμή. Εξάλλου κάθε ημέρα επιφυλάσσει και από μια
νέα δικαιολογία ή προσπάθεια συγκάλυψης.
Τα κρατάω για
επόμενη αρθρογραφία. Το έχω ήδη γράψει ότι θα ασχοληθώ εκτενώς. Συνεχίζω τη
σειρά κειμένων στο τι είναι Κράτος. Και πάλι, και σε αυτό δεν θα αντληθούν
πληροφορίες νομικής έννοιας. Μένω πιστός στην απλότητα του λόγου θέλοντας με
αυτό το τρόπο να φέρω ένα απλό και σύγχρονο λόγο.
Τι είναι
Κράτος. Κράτος είναι η πρόληψη.
Και εξηγώ.
Είναι η εκπαίδευση που παρέχεις στον πολίτη ώστε να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή το πως πρέπει να δρα σε περίπτωση φυσικών φαινομένων που πλήττουν την ασφάλειά του. Π.χ. σεισμός, πλημμύρες, πυρκαγιές.
Να δημιουργήσεις κέντρα εκπαιδευτικά και μάλιστα να υπάρχει και σχετική διδακτέα ύλη.
Και εξηγώ.
Είναι η εκπαίδευση που παρέχεις στον πολίτη ώστε να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή το πως πρέπει να δρα σε περίπτωση φυσικών φαινομένων που πλήττουν την ασφάλειά του. Π.χ. σεισμός, πλημμύρες, πυρκαγιές.
Να δημιουργήσεις κέντρα εκπαιδευτικά και μάλιστα να υπάρχει και σχετική διδακτέα ύλη.
Η εμπέδωση της
ασφάλειας ξεκινά από τη νεαρή ηλικία. Ο πολίτης που είναι μικρός σε ηλικία
γνωρίζει και αισθάνεται ότι έχει ένα Κράτος που νοιάζεται για να γνωρίζει τι
πρέπει να κάνει ώστε να προστατέψει αρχικά μόνος του τον εαυτό του.
Πριν φτάσουν τα
σωστικά κλιμάκια. Είναι σημαντικό επομένως μια σύγχρονη Πολιτεία να έχει
Πολίτες που να έχουν εμπράκτως το αίσθημα ασφάλειας, σε πολλαπλά επίπεδα.
Κράτος
είναι ο σεβασμός στην προσωπικότητα του Πολίτη. Πως αυτός ο
σεβασμός εκφράζεται.
Εδώ τα στοιχεία που μπορούν να αποτυπωθούν είναι αρκετά. Θα μείνω σε ορισμένα που τα θεωρώ πολύ σημαντικά.
Εδώ τα στοιχεία που μπορούν να αποτυπωθούν είναι αρκετά. Θα μείνω σε ορισμένα που τα θεωρώ πολύ σημαντικά.
Ο
σεβασμός στη προσωπικότητα του Πολίτη εκφράζεται με το να μην του μειώνεται η
νοημοσύνη.
Ένα Κράτος
σοβαρό και αξιόπιστο όχι μόνο προς την δική του οντότητα αλλά αξιόπιστο και
προς τους θεσμούς που το ίδιο έχει ώστε να υπάρχει δημοκρατική τάξη και
αρμονία, καλείται να είναι πάντα έτοιμο να παραδεχθεί ανοικτά λάθη και
παραλείψεις και να μην χρησιμοποιεί την οντότητα του Κράτους ως πρόσχημα να
κρύβεται υπεύθυνος πίσω από αυτό...
Τι σημαίνει
πρακτικά.
Ότι ο όρος Κράτος δεν μπορεί να είναι ασπίδα προστασίας ανεύθυνων... Καθότι με αυτό το τρόπο χάνει την αξιοπιστία του, και είναι γεγονός ότι ο Πολίτης δεν θα το σεβαστεί.
Ότι ο όρος Κράτος δεν μπορεί να είναι ασπίδα προστασίας ανεύθυνων... Καθότι με αυτό το τρόπο χάνει την αξιοπιστία του, και είναι γεγονός ότι ο Πολίτης δεν θα το σεβαστεί.
Ο σεβασμός στη προσωπικότητα του Πολίτη, είναι να αναδεικνύεται από το Κράτος, η καλύτερη Ηγεσία.
Όχι η καλή, η μέτρια ή η κακή.
Αλλά ένα Κράτος
αναζητά μέσα από την καθημερινή ενασχόληση με τα κοινά τον καλύτερο.
Κράτος είναι οι Πολίτες.
Κράτος είναι οι Πολίτες.
Οπότε ένα Κράτος δεν κινείται με όρους προπαγάνδας αλλά αφήνει το χώρο ελεύθερο για την ανάδειξη μέσω του Πολιτικού Λόγου, του καλύτερου.
Ο
σεβασμός στη προσωπικότητα του Πολίτη, είναι να
αναδεικνύεται από το Κράτος η θέληση του κάθε πολίτη για πρόοδο και δημιουργία.
Είμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας όπου ο κόσμος κινείται και ανά πάσα στιγμή
κάτι νέο δημιουργείται μέσα από επιχειρηματική ιδέα.
Το
Κράτος φροντίζει ιδέες να ανθίζουν που να έχουν φυσικά να κάνουν με τη
παραγωγή πλούτου. Ας μην ξεχνάμε το εξής. Ότι το Κράτος ως μια οντότητα νομική,
έχει την δική του φήμη.
Φήμη.
Μια αξιοπρόσεχτη έννοια.
Τι
Κράτος θέλουμε στη σύγχρονη εποχή;
Αυτό είναι ένα σοβαρό ερώτημα που απαντήσεις σε αυτό θα έχουμε εφόσον καταλάβουμε που ανήκουμε. Ανήκουμε στο κόσμο των ιδεών και οραμάτων ή στο κόσμο της αντίληψης ενός δυσκίνητου Κράτους.
Αυτό είναι ένα σοβαρό ερώτημα που απαντήσεις σε αυτό θα έχουμε εφόσον καταλάβουμε που ανήκουμε. Ανήκουμε στο κόσμο των ιδεών και οραμάτων ή στο κόσμο της αντίληψης ενός δυσκίνητου Κράτους.
Η φήμη του κάθε
Κράτους πηγάζει από τις δομές του και το κατά πόσο αυτές λειτουργούν στην
εντέλεια και τάχιστα. Η ταχύτητα είναι ιδιαίτερο γνώρισμα της εποχής μας. Π.χ..
ταχύτητες internet.. και μόνο αυτό το παράδειγμα φτάνει και περισσεύει ώστε να
δούμε τι καθημερινά συμβαίνει γύρω μας. Και πόσο ανταγωνισμός υπάρχει σε αυτό
το τομέα της τεχνολογίας. Ανήκεις επομένως κάπου που τα πάντα κινούνται και
θέλουν να κινούνται με ταχύτητα.
Η φήμη του κάθε
Κράτους πηγάζει από το πόσο δίκαιο είναι.
Υπάρχει
Κράτος άδικο θα είναι η ερώτηση;
Θα μπορούσα να πω ως αρχική σκέψη πως όχι δεν υπάρχει.
Θα μπορούσα να πω ως αρχική σκέψη πως όχι δεν υπάρχει.
Υπάρχει όμως ως
έννοια Κράτους, Κράτος που να μην το απασχολεί να ακούει τις αγωνίες του
Πολίτη. Αυτό ίσως να μπορείς να το χαρακτηρίσεις και ένα άδικο Κράτος.
Όμως,
είναι ποτέ δυνατόν ο όρος Κράτος να συμπεριλαμβάνει αδικία ως χαρακτηριστικό
μέσα σε αυτό;
Όχι. Άδικος είναι ο τρόπος που ορισμένοι συμπεριφέρονται στο Κράτος όταν βρεθούν στα ηνία αυτού. Και ένας άδικος τρόπος είναι να "εργάζεσαι" για το διχασμό, ενώ όλοι οι Πολίτες είναι πλήρωμα της Πολιτείας.
Όχι. Άδικος είναι ο τρόπος που ορισμένοι συμπεριφέρονται στο Κράτος όταν βρεθούν στα ηνία αυτού. Και ένας άδικος τρόπος είναι να "εργάζεσαι" για το διχασμό, ενώ όλοι οι Πολίτες είναι πλήρωμα της Πολιτείας.
Βλέπουμε ως
πορεία ανάλυσης ότι στη σύγχρονη εποχή έχουμε μπροστά μας έννοιες για το δίκαιο
ή το άδικο Κράτος ως προς το πως συμπεριφέρεται στους Πολίτες. Διχαστικά ή όχι.
Κράτος
είναι η συμμετοχή του Πολίτη στα κοινά έτσι ώστε μέσα από
σύνθεση και όχι μέσα από σύγκρουση να παράγεται ιδέα, όραμα, σχέδιο και πράξη.
Για το κοινό
συμφέρον της φήμης του Κράτους. Υπάρχουν έννοιες πάνω από εμάς, που όμως
αγγίζουν τον Πολίτη. Η φήμη του Κράτους είναι μια έννοια πάνω από εμάς, αλλά
αγγίζει εμάς, καθότι η φήμη παράγεται από εμάς ως πλήρωμα αυτού.
Κράτος
είναι... Μια κοινωνία που συμμετέχει και δεν απέχει. Είναι
ευκαιρία να δούμε πέρα από τα όσα βλέπουμε. Και να φύγουμε από τα κλισέ του τι
κάνει ένα Κράτος.
Η Βουλή είναι η Εθνική Αντιπροσωπεία. Μέσα σε αυτόν το θεσμό νόμοι τίθενται προς δημόσια διαβούλευση.
Η Βουλή είναι η Εθνική Αντιπροσωπεία. Μέσα σε αυτόν το θεσμό νόμοι τίθενται προς δημόσια διαβούλευση.
Ο
νόμος παράγει ενέργεια, και η ενέργεια..... αποτέλεσμα...
Το αποτέλεσμα ενός νόμου πρέπει να είναι ωφέλιμο για τη κοινωνία των Πολιτών.
Οπότε η Βουλή καλείται να στελεχωθεί από ανθρώπους που η ενέργεια θα παράγει
αποτέλεσμα ωφέλιμο και όχι καταστρεπτικό.
Ανθρώπους
δηλαδή που να έχουν την συναίσθηση ότι προσφέρουν.
Κράτος
είναι η εμπιστοσύνη στο νέο.
Κράτος είναι η εμπιστοσύνη στην εμπειρία.
Κράτος είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο.
Κράτος είναι η εμπιστοσύνη στην εμπειρία.
Κράτος είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο.
Το επόμενο
άρθρο αυτής της μίνι σειράς θα είναι εντός ολίγων ημερών. Στο επόμενο θα δούμε
πως μια Ηγεσία μεταφέρει ένα Κράτος από το χθες στο σήμερα και από το σήμερα
στο αύριο των Πολιτών.
Θα δούμε πως το
Πολίτευμα της Δημοκρατίας οδηγείται σε μια αναθεώρηση της αξιοπιστίας των
θεσμών της. Και εκεί, σε αυτό το άρθρο θα δούμε ότι μια κοινωνία που οι θεσμοί
του Πρωθυπουργού και του ΠτΔ δεν τυγχάνουν σεβασμού από τα πρόσωπά που κατέχουν
αυτές τις θέσεις, είναι δεδομένο ότι θα αναζητήσει την επιστροφή της
αξιοπιστίας της Πολιτικής.
Η χθεσινή
συνέντευξη του Προέδρου της Ν.Δ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν μια καλή ευκαιρία να
γνωρίσουμε το πως η Νέα Ν.Δ. σκέφτεται για το αύριο.
Δυστυχώς,
αφορμή για αυτή τη συνέντευξη ήταν ένα δραματικό γεγονός. Όμως όπως όλοι είδαν
και επίσης άκουσαν. τα σχέδια και τα πλάνα της Ν.Δ. είναι για να μην υπάρχουν
παρόμοιες συνεντεύξεις στο μέλλον.
Σταθερά τα
βήματα λοιπόν. Έχουμε μια επαναπροσέγγιση της έννοιας Κράτος και μια αναθεώρηση
του τι είναι η Δημοκρατία.
Αν συνεχιστεί η
ταύτιση με συμπεριφορές που μειώνουν τον Πολίτη, και έχουμε Κυβέρνηση που δεν
σέβεται το Σύνταγμα ή το μεταφράζει όπως εκείνη θέλει για να μην χάσει προνόμια
του Κράτους, τότε ίσως πρέπει να έρθει η στιγμή της σκέψης ότι η Δημοκρατία
καλείται να επιβραβεύει μόνο αυτούς που την σέβονται.
Πιστεύω ότι και
ο Κοινοβουλευτισμός περνά σε μια άλλη φάση.
Την φάση της
Αριστείας.
Σας ευχαριστώ.
Η παραμονή
Τσίπρα- Καμμένου
είναι επιζήμια για την Ελλάδα…
Λοβέρδος Γιάννης Τετάρτη, 1 Αυγ '18
Στην φθίνουσα
πορεία μιάς κυβέρνησης, που έχει προδώσει τις προσδοκίες του κόσμου, που την
έχει ψηφίσει, έρχεται πάντα κάποια στιγμή, που ξεπερνά το σημείο «μη
επιστροφής», από το οποίο δεν μπορεί να ανακάμψει, ότι κι αν κάνει. Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτό το σημείο είναι προφανές πλέον ότι
είναι η πρωτοφανής τραγωδία που έπληξε την Ανατολική Αττική πριν από μια
βδομάδα. Τα εγκληματικά λάθη, το πρωτοφανές μέγεθος της καταστροφής, η
ολιγωρία, η διάλυση του κρατικού μηχανισμού, η αναλγησία στο να αναλάβουν οι
κυβερνώντες τις ευθύνες τους, το θράσος τους να επιχειρήσουν να αποδώσουν τις
ευθύνες για την τεράστια καταστροφή και την εκατόμβη των τραγικών θυμάτων, που
βρήκαν φρικιαστικό θάνατο στα αποκαϊδια της πυρκαγιάς, που σάρωσε το Μάτι και την Ραφήνα, στους κατοίκους και
σε φανταστικούς εμπρηστές, υπήρξαν καθοριστικά πολιτικά. Η οργή, η αγανάκτηση,
η απογοήτευση, που είχαν αρχίσει εδώ και καιρό να κατακλύζουν τους πολίτες,
πήρε πρωτοφανή διάσταση με την εθνική τραγωδία, την μεγαλύτερη στην ιστορία όχι
μόνον της Ελλάδας αλλά κι ολόκληρης της Ευρώπης κατά τον 21ο αιώνα. Αυτά
τα αρνητικά συναισθήματα, σε έναν λαό, που υποφέρει σκληρά εδώ και χρόνια,
αρκούν για να επιφέρουν την οριστική ρήξη με τον όποιον σύνδεσμο διατηρούσαν με
τα δύο κυβερνώντα κόμματα και να διαλύσουν και τις τελευταίες αμφιβολίες για
την ανεπάρκεια της κυβέρνησης να διαχειριστεί επαρκώς τα τρομακτικά προβλήματα
της καθημερινότητας.
Οι Έλληνες
είχαν επιδείξει μεγάλη ανοχή στην κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου, την πρώτη
περίοδο. Ακόμα και όταν με τα τραγικά λάθη της πρώτης περιόδου, το 2015,
οδηγούσε στο κλείσιμο των τραπεζών και στην επιβολή του capital controls (που
ακόμα δεν έχουν πλήρως αρθεί), στο αχρείαστο και διχαστικό δημοψήφισμα του
Ιουλίου 2015, που μετέτρεψε ο κ. Τσίπρας από ΟΧΙ σε ΝΑΙ, και το τρίτο, λίαν
καταστροφικό για την οικονομία, μνημόνιο, οι πολίτες, απογοητευμένοι καθώς ήταν
από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επέλεξαν να δώσουν μια ακόμα
ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ και στον εταίρο του τους ΑΝΕΛ. Μολονότι
καμιά από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις δεν τηρήθηκε, μολονότι τα πράγματα
στην οικονομία δεν βελτιώνοντας, μολονότι οι συντάξεις συνέχιζαν να μειώνονται
κι οι φόροι να αυξάνονται, η ανοχή, έστω και φθίνουσα, συνέχιζε να υπάρχει,
κυρίως λόγω του επιχειρήματος «ας του δώσουμε μια ευκαιρία ακόμα, αφού οι
προηγούμενοι μας είχαν απογοητεύσει». Όσοι γνωρίζουν από πολιτική, ξέρουν καλά
ότι το επιχείρημα αυτό δεν αρκεί να διατηρήσει επί μακρόν μια κυβέρνηση στην
εξουσία, εφόσον δεν πράττει και δεν λύνει προβλήματα. Αλλά αντίθετα
αποδεικνύεται συνεχώς κατώτερη των περιστάσεων κι επιβαρύνει την καθημερινότητα
των πολιτών.
Σκεφθείτε μόνον
τι συνέβη το τελευταίο έτος, πέραν από τις νέες μειώσεις συντάξεων κι
αφορολογήτου. Από το καλοκαίρι του 2017 είχαμε τις
καταστροφικές πυρκαγιές κυρίως στον Κάλαμο και στους Αγίους Αποστόλους, πάλι
στην Αττική, που μολονότι δεν είχαν ανθρώπινα θύματα, ανέδειξαν σοβαρά
προβλήματα συντονισμού κι αποτελεσματικότητας της κρατικής μηχανής. Και τότε ο
κ. Τσίπρας κι ο κ. Καμμένος ήταν εξαφανισμένοι, μάλλον σε μακρές αυγουστιάτικες
διακοπές. Αμέσως μετά είχαμε, στις αρχές Σεπτεμβρίου, την οικολογική καταστροφή
με την μεγάλη πετρελαιοκηλίδα, που έπληξε τον Σαρωνικό και την ολιγωρία του
Λιμενικού. Και τότε τόσο η ηγεσία του Λιμενικού όσο κι ο αρμόδιος υπουργός Παν.
Κουρουμπλής αρνήθηκαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, που αρνήθηκαν ότι είχαν.
Τον περασμένο
Νοέμβριο, οι πλημμύρες στην Δυτική Αττική, και κυρίως στην περιοχή της Μάνδρας,
προκάλεσε τεράστιες ζημίες και το σημαντικότερο είχε μεγάλες ανθρώπινες
απώλειες, που έφτασαν τον εφιαλτικό αριθμό των 24 νεκρών. Και τότε αρνήθηκαν οι
αρμόδιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και κυρίως η συριζαία περιφερειάρχης
Αττικής Ρένα Δούρου.
Μετά είχαμε την
κακοσχεδιασμένη και κακοργανωμένη επίσκεψη του προέδρου Ερντογάν στην Αθήνα,
που αντί να βελτιώσει επιδείνωσε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι οδήγησε σε
μεγάλη ένταση στο Αιγαίο και στο Εβρο με αποτέλεσμα την συνεχιζόμενη αιχμαλωσία
των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, του Μητρετώδη και του Κούκλατζη, από τους
Τούρκους και το τραγικό δυστύχημα με την πτώση του πολεμικού αεροσκάφους και
τον θάνατο του πιλότου του Μπαλταδώρου. Κι ενώ όλα αυτά επιδείνωναν το αίσθημα
ασφαλείας των Ελλήνων, που ταλανίζονται από καθημερινά προβλήματα σε θέματα
γραφειοκρατίας, κακής υγειονομικής περίθαλψης, εγκληματικότητας, υπερβολικών
φόρων και κατασχέσεων, ήρθε να προστεθεί με πρωτοβουλία των κ.κ. Τσίπρα και
Κοτζιά, το Μακεδονικό πρόβλημα, που προκάλεσε αρνητικά την συντριπτική
πλειοψηφία των Ελλήνων, που διαφωνούν κάθετα με την εκχώρηση του ονόματος, της
ταυτότητας και της γλώσσας της Μακεδονίας με την συμφωνία των Πρεσπών.
Το Σκοπιανό
υπήρξε ο καταλύτης για την κατάρρευση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η τραγωδία στο Μάτι όμως
είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης. Πολλώ μάλλον,
που η συνεχιζόμενη άρνηση της κυβέρνησης να παραδεχτεί τα λάθη της και να
αναλάβει τις ευθύνες της έμπρακτα, προκαλεί ακόμα περισσότερο την κοινή γνώμη.
Με άλλους
ανθρώπους και σε άλλες εποχές,
ο συνδυασμός όλων αυτών των τεράστιων
θεμάτων θα οδηγούσε σε παραίτηση της κυβέρνησης η έστω σε
πρόωρες εκλογές. Αυτό δεν θα το πράξει ο κ. Τσίπρας. Φαίνεται ότι διακατέχεται
από την λογική του χαρτοπαίκτη, που όσες παρτίδες κι αν χάνει, ελπίζει πάντα
ότι θα καταφέρει να ρεφάρει. Γι’ αυτό και θα καθυστερήσει, όσο μπορεί τις
εκλογές. Όμως, το πιθανότερο είναι ότι όσο παραμένει στην εξουσία, θα συνεχίζει
να χάνει συνεχώς την μια παρτίδα μετά την άλλη. Όμως αυτό, που είναι πολύ
σημαντικότερο, είναι ότι με τον τρόπο αυτό θα χάνουν η πατρίδα μας κι ο λαός
μας…
Κυβέρνηση σε εκλογικό πανικό…
Λοβέρδος Γιάννης Κυριακή, 29 Ιουλ '18
Όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κι οι ακραίες ιδεολογίες, που θεωρούν ότι δήθεν κατέχουν την Απόλυτα Αλήθεια, όπως είναι οι φασιστικές κι οι κομμουνιστικές, επιδεικνύουν μεγάλη δυσανεξία στην κριτική και τον έλεγχο, που ασκούν, όπως έχουν υποχρέωση, τα μέσα ενημέρωσης.
Δυσανασχετούν στη δημοκρατική κριτική, φοβούνται τον έλεγχο του λαού. Γι’ αυτό και προσπαθούν να πλήξουν την ελεύθερη ενημέρωση και κρτική. Στην Ελλάδα ακόμα τουλάχιστον, δεν μπορούν να τις εμποδίσουν άμεσα. Και γι’ αυτό η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναζητεί τρόπους να τις περιορίσει. Τελευταίο κρούσμα, η απόφαση τους να επιβάλλουν εμπάργκο στον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό Σκάϊ, εμποδίζοντας τους βουλευτές και τα στελέχη τους να εμφανίζονται στις εκπομπές του. Ποτέ κανένα άλλο κόμμα, κυβερνητικό η μη, δεν έχει προσπαθήσει τέτοιου είδους απαράδεκτη κι έμμεση υπονόμευση της ελευθεροτυπίας και της ενημέρωσης των πολιτών.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά, που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όταν ήταν στην αντιπολίτευση, είχε επιβάλλει παρόμοιο εμπάργκο στην εκπομπή του Μέγκα «Ανατροπή» του δημοσιογράφου Γιάννη Πρετεντέρη. Ήταν η εποχή, που είχαν στοχοποιήσει το συγκεκριμένο κανάλι ως το «κανάλι της διαπλοκής» κι επιδίωκαν να το φιμώσουν. Τα κατάφεραν όταν ήλθαν στην εξουσία. Αλλά δεν νομίζω ότι θα τα καταφέρουν και τώρα, με την περίπτωση του Σκάϊ. Σήμερα, οι συνθήκες είναι εξαιρετικά διαφορετικές από ότι ήταν μετά το 2013-2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα πάνω του και διαφαινόταν ότι θα καταλάβει την εξουσία.
Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, και πολύ περισσότερο οι ΑΝΕΛ, είναι με τα κάτω τους. Η κατάρρευση της αξιοπιστίας τους αλλά και της απήχησης τους, όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, είναι τόσο μεγάλη, που δεν τους επιτρέπει να επηρεάζουν την κοινή γνώμη, όσο μπορούσαν πριν από μερικά χρόνια. Εκτιμώ ότι με το εμπάργκο, που πιστεύω ότι τελικά θα το πάρουν πίσω, δεν πλήττουν μόνον το δικαίωμα των πολιτών στην ενημέρωση.
Περισσότερο πλήττουν την δική τους επιχειρηματολογία και υπονομεύουν ακόμα περισσότερο την όποια δυνατότητα τους να αντιστρέψουν την κατρακύλα τους και να αποτρέψουν την εκλογική τους συντριβή, η οποία θεωρώ ότι πλέον είναι πιθανότερη από ποτέ. Μωραίνει Κύριος…