"Να του δώσεις την δυνατότητα του ΜΠΟΡΏ"

"Φώτιος Μαυρόφτας Υποψήφιος Βουλευτής  με την Ν.Δ.
στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών" 

"Να του δώσεις την δυνατότητα του ΜΠΟΡΏ"

 Η χθεσινή ημέρα, επιφύλαξε μια έκπληξη στην κοινωνία. Την γραβάτα θα πει κάποιος ως άμεση απάντηση. Αυτή δεν είναι έκπληξη.

Ο κ. Τσίπρας το είχε προαναγγείλει το γεγονός. Αλλά είχαμε μόνο το γεγονός της γραβάτας χωρίς αυτό να συνοδεύεται με γεγονότα που είχε υποσχεθεί.

Δεν θα ήθελα να αναπτύξω στο άρθρο αυτό τις αποφάσεις του Eurogroup, ούτε επίσης τα τετελεσμένα τα οποία φέρει αυτή η απόφαση. Εξάλλου το θέμα οδεύει στη Βουλή, η Ν.Δ. και ο Πρόεδρός της κινήθηκαν πάλι αστραπιαία ώστε να ενημερωθεί η κοινωνία, και να έρθει στο φως μια υπόθεση που ενώ ο κ. Τσίπρας γνωρίζει το τι έχει πράξει, εν τούτοις παρουσιάζει την απόφαση ως θρίαμβο.

Αν θα έμενα για λίγο στην απόφαση του Προέδρου να φέρει το θέμα στη Βουλή, θα έλεγα ότι η αλήθεια όσο και να την πολεμά ο κ. Τσίπρας, πάντα έρχεται στο φως.

Σημαίνει αυτό, ότι η Ν.Δ. όπως πράττει όλο αυτό το καιρό, δεν θα αφήσει την Κυβέρνηση να εμπαίζει τους πολίτες. Ξέρει ο κ. Τσίπρας τι έχει φέρει.

Προς την ανάπτυξη του θέματος. Θα ήταν μια χρήσιμη προσέγγιση για την Πολιτική, να γίνει αναφορά με αφορμή την χθεσινή ημέρα, στο επικοινωνιακό σχέδιο του λαϊκισμού. Ένα νέο είδος.

Γνωρίζω ότι ο κ. Τσίπρας γνωρίζει καλά, ότι το να επιχειρεί να αναιρεί τις δηλώσεις που έχει κάνει, τον οδηγεί συνεχώς σε νέες στρατηγικές προσέγγισης του εκλογικού σώματος.
Πιο σώμα βέβαια να προσεγγίσει.. Επικοινωνιακά παιχνίδια η κοινωνία έχει γνωρίσει πολλά από αυτή την Κυβέρνηση.

Υπάρχουν πρόσφατα εξάλλου παραδείγματα. Δεν είναι μόνο αυτό που όλοι είδαν χθες.

Η Πολιτική είναι επαφή με τον Πολίτη. Είναι η επαφή της Αλήθειας με το πρόσωπο. Είναι να γνωρίσεις τον άνθρωπο, να καταλάβεις τις αγωνίες του και να του προσφέρεις αυτό που χρειάζεται ώστε η ζωή του να κυλά ομαλά. Να του δώσεις την δυνατότητα του ΜΠΟΡΏ.

Υπάρχουν στιγμές που βλέποντας κάποιος το πως η Κυβέρνηση κινείται, φτάνει στο σημείο να σκεφτεί γιατί αυτή η επικοινωνιακή καταιγίδα. Και που πάει.

Εδώ η ανάλυση που μπορεί να γίνει ακουμπά στην ψυχοσύνθεση της Κυβέρνησης. Η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει απομακρυνθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Και έχει απομακρυνθεί εξαιτίας όλης αυτής της κυνικότητας και όλα όσα ως συμπεριφορά πρεσβεύει αυτή η Κυβέρνηση.

Αλλά και το τι έχει φέρει ως παραγόμενο προϊόν στη κοινωνία. Το αποτέλεσμα της πορείας της. Το μόνο που έχει μείνει στη Κυβέρνηση είναι να παίξει με την εικόνα, εντονότερα από ποτέ άλλοτε.

Είμαι πολύ σαφής στις λέξεις μου. Να παίξει με την εικόνα. Δημιουργώντας έτσι ένα νέο είδος ρητορικής. Την ρητορική της εικόνας. Ένα νέο είδος λαϊκισμού.

Παρατηρήθηκε το φαινόμενο, και ο Πρόεδρος της Ν.Δ το έθιξε άμεσα χθες, να παραδέχεται ο κ. Τσίπρας τα του δημοψηφίσματος. Βλέπουμε λοιπόν, ότι η Κυβέρνηση μέσα από δηλώσεις μικρές που αναιρούν μεγάλες όμως............ , έρχεται να δημιουργήσει ένα νέο επικοινωνιακό πεδίο στηριζόμενο σε ένα νέο είδος λαϊκισμού.

Ο Πολίτης γνωρίζει ότι οι θεσμοί υπάρχουν για να είναι οργανωμένη η ζωή του. Να στηρίζεται το κράτος οπότε ως φυσικό επακόλουθο και ο ίδιος.

Η Κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό. Και εφαρμόζει κάτι εξαιρετικά περίεργο. Πιστεύει ότι ενώ ο Πολίτης σέβεται τους Θεσμούς θα σεβαστεί και την ίδια. Μόνο που ο Πολίτης σέβεται τους Θεσμούς με το να κρίνει αλλά και με το να κατακρίνει πρακτικές και πρόσωπα που δεν τους σέβονται.

Την Δημοκρατία την υπερασπίζεσαι ποικιλοτρόπως και ιδίως σε εποχές σαν και αυτή που διανύουμε, την υπερασπίζεσαι με το να αναδεικνύονται πρακτικές που την προσβάλλουν. Αυτό που έκανε χθες ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος, ήταν προσβολή προς τους θεσμούς της χώρας και προς το Πολίτευμα της Ελλάδος.
Το Πολίτευμα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Η χθεσινή εικόνα έδειξε σε όλο το κόσμο, μέσα από τα παγκόσμια δίκτυα ενημέρωσης και social media, έναν Πρωθυπουργό να επενδύει στην εικόνα της ρητορικής του λαϊκισμού, θεωρώντας την Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό ως μορφή οργάνωσης του Κράτους, της Πολιτείας, ως μέσον να στερεί την δυνατότητα από τον Πολίτη να δει την αλήθεια.

Αυτό, όπως επίσης και πολλά άλλα, δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, αποδεκτό, πραγματικότητα. Υφίσταται επομένως η Πολιτική, μια κατάφωρη παραβίαση της ουσίας της ύπαρξής της.

Είναι γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας στη συνάντησή του με τον ΠτΔ λέγοντας όσα είπε, και με τον ΠτΔ να δέχεται ατάραχος τα όσα είπε ο κ. Τσίπρας, αυτό πρέπει να το μελετήσει καλά το Σύνταγμα, ο Πρόεδρος εκφράζει τον λαό και πρέπει να εκλέγεται από αυτόν, συνέδεσε τον λαϊκισμό του και την εικόνα του, με πρακτικές που βλάπτουν το θεσμό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Προκαλεί εντύπωση η μη αντίδραση του ΠτΔ σε όσα είπε ο κ. Τσίπρας. Δεν μπορεί να προηγείται η αντίδραση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που δεν ήταν και παρών στη συνομιλία και να μην υπάρχει δευτερευόντως αντίδραση από τον ΠτΔ και φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει καθόλου αντίδραση.. σε ένα σοβαρό Εθνικό θέμα, ακόμα ένα με Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, όπως το αποτέλεσμα που προκάλεσε το δημοψήφισμα του κ. Τσίπρα.

Η εικόνα της μη αντίδρασης ήταν ένα Κοινοβουλευτικό σοκ επομένως και της κοινωνίας. Ο Πολίτης επιζητεί την υπευθυνότητα και την σοβαρή ανάλυση της πραγματικότητας. Να γνωρίζει τι γίνεται και το τι θα γίνει.

Θέλει την συνεργασία του με την Πολιτική. Δεν θέλει συνεργασία με την ρητορική της εικόνας του λαϊκισμού. Και βλέπουμε από χθες, ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας, θα έλεγα είναι εντυπωσιακό δεδομένο, να υπάρχουν φωνές που να λένε ότι αυτή δεν είναι η εικόνα Πρωθυπουργού που θέλουμε να έχουμε ως αντιπρόσωπό μας στη διεθνή κοινότητα αλλά και εσωτερικά.

Το δεδομένο όμως που επίσης έχουμε είναι καίριας σημασίας για να καταλάβει το εκλογικό σώμα του τι έχει συμβεί. Μετά την συμφωνία των Πρεσπών, όπου με αυτή τη συμφωνία ο Μακεδόνας παύει να έχει καταγωγή, θα πρέπει να του δοθεί μια νέα καταγωγή, η εκχώρηση που έκανε η Κυβέρνηση παράγει αποτελέσματα που είναι συνεχώς σε διαδικασία αναλύσεων, η Κυβέρνηση αναζητούσε κάτι ώστε να συγκρατήσει τις διαλυτικές τάσεις που παρατηρούνται στις δομές των κομματικών οργανώσεων που την συνθέτουν, που αποδεικνύονται ότι κινούνται εκτός δημοκρατικού τόξου.

Μη μελετώντας επομένως την απόφαση του Eurogroup σωστά, την μελέτησε όπως εκείνη θεωρούσε ως σωστή,ήθελε να αντικαταστήσει την εικόνα της πραγματικότητας που δημιούργησε με το στυλό του κ. Καμμένου, με μια εικόνα που το λιγότερο που της αξίζει είναι η χλεύη.

Βλέπουμε επομένως μια κατάσταση που σαφώς προβληματίζει την κοινωνία. Η Κυβέρνηση εκλέγεται μέσα από τους κόλπους της κοινωνίας. Η κοινωνία εκπροσωπείται μέσα από την Κυβέρνηση, είναι η πλειοψηφία, μειώνοντας την εκπροσώπηση αυτών που εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους.

Είναι η επιλογή αυτή που καθορίζει το μέλλον και παράγει ένα παρόν. Η εβδομάδα που έρχεται, είναι ακόμα μια εβδομάδα ευκαιρίας.

Η Ν.Δ και ο Πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης, θα κληθούν για ακόμα μια φορά να υπερασπιστούν το δικαίωμα της κοινωνίας στην αλήθεια.
Να υπερασπιστούν το δικαίωμα της κοινωνίας στην επιλογή. Και να καταστήσουν σαφές στον κ. Τσίπρα ότι η Πολιτική δεν είναι εικόνα.
Είναι δημιουργία και παραγωγική.
Δεν είναι καταστροφική και αντιπαραγωγική. Και καλεί την κοινωνία να είναι ενεργά συμμετέχουσα.

Τα μέτρα που συνοδεύουν το νέο μνημόνιο Τσίπρα και την επιμήκυνση των μνημονίων του, ήδη βρίσκονται σε διαδικασία αποτίμησης και ανάλυσης.
Τα μέτρα όμως που η κοινωνία καλείται να εφαρμόσει είναι διαφορετικής φύσεως.

Είναι μέτρα αποκατάστασης της ομαλότητας.

Της κανονικότητας και της σύμπνοιας.

Να στραφεί σε ένα οραματικό ρεαλισμό και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που δίνονται ώστε αυτό που προκάλεσε ο κ. Τσίπρας και ο κ. Καμμένος να μην φανεί.

Είναι η στροφή της κοινωνίας προς πολιτικές που απελευθερώνουν. Όχι σε πολιτικές που δένουν τη γραβάτα σφικτά....................... Αλλά σε πολιτικές που η γραβάτα θα είναι σωστά δεμένη.

Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. συνεχίζει τη πορεία του μέσα στη κοινωνία.

Και ένα είναι σίγουρο και να το γνωρίζει ο κ. Τσίπρας αυτό, που πιστεύω το γνωρίζει.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αυριανός Πρωθυπουργός και Ηγέτης της χώρας, θα επαναφέρει την κοινωνία σε ράγες ενός τρένου που θα κινείται ταχύτατα, για να καλύψει το χαμένο έδαφος που ως αποτέλεσμα έφερε η Κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου.

Η συμμετοχή της κοινωνίας στη ταχύτητα αυτή, προσθέτει περαιτέρω προστιθέμενη αξία στην πολιτική.

Σας ευχαριστώ.

Παίζοντας με την γραβάτα

Καμπουράκης Δημήτρης  Σάββατο, 23 Ιουν '18

O βίος των ανθρώπων (και των κυβερνήσεων τους ενίοτε)  περνά πολλά και ενδιαφέροντα στάδια. Ξεκινά διαφορετικά για τον καθένα, πορεύεται με ιδιαίτερο τρόπο καθότι έκαστος εξ’ ημών διακονεί μια μοναδικότητα σε τούτο τον κόσμο και εξελίσσεται ανάλογα με τις ικανότητες του ατόμου και τις συγκυρίες που το περικυκλώνουν. Ένα μόνο πράγμα απεύχονται άπαντες για τον ευαυτό τους, ανεξαρτήτως χαρακτήρα, μεθόδων ή ονείρων: Να καταλήξουν σ’ ένα κρίσιμο σημείο του βίου τους, όπου ο κόσμος θα γελά μαζί τους. Αυτό είναι το δραματικό finale που μόνο σε κάποιον πραγματικό εχθρό σου εύχεσαι.

Το σώου της γραβάτας στον ευάερο αίθριο χώρο του Ζαππείου Μεγάρου την Παρασκευή, επιβεβαίωσε ότι ο Αλέξης έφτασε πλέον στο έσχατο σημείο που περιγράφω στον πρόλογο. Οκτώ στους δέκα Έλληνες που τον είδαν πάνω στο βήμα με την μπορντό (;) γραβάτα, γέλασαν. Οι μισοί ειρωνικά και οι άλλοι μισοί οργισμένα. Από τους δύο που απόμειναν να αντιμετωπίζουν θετικά ή με ανοχή την εικόνα του, ο ένας έτριξε τα δόντια μόλις είδε τον γραβατωμένο νεαρό πρωθυπουργό να χαριεντίζεται με τον (επίσης γραβατωμένο) Πάνο. Τις προηγούμενες βδομάδες, λόγω του Μακεδονικού, οι ταλαίπωροι εναπομείναντες ΣΥΡΙΖΑίοι οπαδοί είχαν πιστέψει ότι τουλάχιστον είχαν απαλλαγεί απ’ τους ασυνάρτητους  ΑΝΕΛ και τον αρχηγό τους. Λάθος. Ακόμα συνεταιράκια είναι και φιλαράκια κολλητά.

Το φόρα-βγάλε την γραβάτα, προσομοίαζε περισσότερο με σώου του Σεφερλή στο Δελφινάριο, παρά με εκδήλωση νίκης και θριάμβου μιας σοβαρής και υπεύθυνης κυβέρνησης. Μάλιστα, το γέλιο του κοσμάκη πήγασε κυρίως απ’ την ουσία και δευτερευόντως από την εικόνα. Απλώς η χαζή εικόνα, συμπλήρωσε την αστεία ουσία. Η πάνδημη βεβαιότητα ότι γιορτάζουν και αλληλοσυγχαίρονται για κάτι που θα ‘πρεπε να τους κάνει να οδύρονται, ήταν καταλυτική. Κι αν –για να μην είμαστε υπερβολικοί- δεν θα ‘πρεπε να οδύρονται, τουλάχιστον θα περίμενε κανείς να διαθέτουν την συνείδηση πως καλύτερα να εμφανίζονταν σιωπηλοί και περίσκεπτοι. Αυτή η χαρά που ξεχείλιζε από καμιά τριακοσαριά καλοθρεμμένους  νοματαίους που είχαν συγκεντρωθεί εκεί μέσα, μόνο με το Sarvivor ή το Game of Love των καναλιών μας θα μπορούσε να παρομοιαστεί. Περίκλειστοι σ’ ένα εξωτικό νησί ή σ’ ένα πολυτελές ξενοδοχείο, θριαμβολογούν, συγκινούνται ή  χαριεντίζονται για δικούς τους λόγους, ερήμην του έξω κόσμου. Κατά μια έννοια, οι άνθρωποι είναι ευτυχέστατοι, γιατί να τους το χαλάσουμε μέχρι τις εκλογές; Σάματις θα ξαναβρούν λόγο να χαρούν τόσο;

Βέβαια, μετά το σώου του Ζαππείου, βγήκα στην πλατεία για να χαρώ κι εγώ. Εκεί, στο περίπτερο, αγόρασα τον καπνό μου σαράντα λεπτά ακριβότερο. Το τίμημα της ελευθερίας της γραβάτας, προφανώς…

«Ανταλλάξαμε την κόλαση της διάσωσης
 με το αιώνιο καθαρτήριο»

Δήμτσα Σοφία  Παρασκευή, 22 Ιουν '18

Oύτε πανηγυρισμοί, ούτε καταστροφολογία. Οι εταίροι κατάφεραν να πετάξουν από πάνω τους το βραχνά της Ελλάδας και την πιθανότητα να αναγκαστούν να περάσουν μια νέα χρηματοδοτική βοήθεια από τα κοινοβούλιά τους και η ελληνική κυβέρνηση να πανηγυρίσει ένα success story και μία φιέστα με γραβάτες.

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, ωστόσο, αυτό που αναδεικνύεται μέσα από την απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα είναι σαφές. Η χώρα πήρε μια συμφωνία χειρότερη από εκείνη που περιγράφεται στην απόφαση του Eurogroup του περυσινού Ιουνίου. Εκεί αναφερόταν ρητά πως μπορεί να πάρει επιμήκυνση στην αποπληρωμή των δανείων της έως 15 έτη. Τελικά, η επιμήκυνση στην αποπληρωμή των δανείων είναι 10 έτη, το ίδιο και η περίοδος χάριτος για την πληρωμή των τόκων, ωστόσο και οι δύο παρατάσεις θα ισχύσουν μόνο για τα δάνεια του EFSF, δηλαδή για τα δάνεια του δευτέρου Μνημονίου, ύψους περίπου 100 δις. ευρώ.

Παράλληλα, εγκατέλειψε τη διεκδίκηση της ρήτρας ανάπτυξης, η οποία, επίσης περιγραφόταν στην απόφαση του Ιουνίου του 2017, καθώς επίσης και τη μείωση των επιτοκίων, που περιγραφόταν στα μέτρα τα οποία θα εξέταζαν οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης, εφόσον η Ελλάδα ολοκλήρωνε το πρόγραμμα προσαρμογής.

Από τη δόση των 15 δις. ευρώ, έναντι των 21, που διεκδικούσαμε, μόλις 3,3 δις. ευρώ θα διατεθούν για την αποπληρωμή των ακριβών δανείων του ΔΝΤ, που θα οδηγούσαν σε ελάφρυνση του μέσου επιτοκίου στο συνολικό χρέος.

Το συνολικό μαξιλάρι ασφαλείας μπορεί να προστατεύσει την Ελλάδα για τους επόμενους 22 μήνες καλύπτοντας τις χρηματοδοτικές της ανάγκες, ωστόσο, εάν η χώρα δεν μπορέσει να βγει σύντομα στις αγορές, θα αρχίσουν τα στοιχήματα για το πότε θα γίνει η χρήση του μαξιλαριού, κάτι που θα δημιουργήσει νέο κύκλο ανασφάλειας γύρω από την ελληνική οικονομία, άνοδο των επιτοκίων και νέο αποκλεισμό από τις αγορές, άρα τον κίνδυνο ενός νέου προγράμματος στήριξης.

Το βασικό αρνητικό στοιχείο της συμφωνίας είναι η σύνδεση των μέτρων ελάφρυνσης, μεταξύ αυτών και της επιστροφής των κερδών των κεντρικών τραπεζών, ύψους 4,5 δις. ευρώ, στη βάση προαπαιτούμενων και υλοποίησης όλων των μεταρρυθμίσεων των επομένων ετών, ανάμεσά τους και των περικοπών στις συντάξεις και το αφορολόγητο το 2019 και το 2020 αντίστοιχα. Πρόκειται για μία δυσμενέστερη εξέλιξη, καθώς τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών και της ΕΚΤ είχαν συμφωνηθεί να επιστραφούν από το 2012 χωρίς προαπαιτούμενα. Το 2013 μάλιστα είχαν αποδοθεί στη χώρα 2 δις. ευρώ. Ωστόσο, με την ακύρωση του δεύτερου προγράμματος στήριξης το 2015 από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα υπόλοιπα χρήματα χάθηκαν. Τώρα η συμφωνία για την επιστροφή 1,2 δις. ευρώ ετησίως θα γίνεται μόνο εφόσον οι τριμηνιαίοι έλεγχοι της τρόικας αποφαίνονται πως η Ελλάδα παραμένει «υπάκουος μαθητής» και δεν υπαναχωρεί από τον ενάρετο δρόμο των μεταρρυθμίσεων.

Η μεταμνημονιακή εποπτεία θα είναι το ίδιο ισχυρή με την τωρινή, καθώς έως το 2023 η Ελλάδα θα πρέπει να πιάσει τους στόχους για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ, ενώ «τα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης για διανομή των υπερπλεονασμάτων θα είναι δεμένα. Αφενός το ποσό ψαλιδίστηκε κατά 50% από την Κομισιόν (4 δις. ευρώ, έναντι πρόβλεψης για 8 δις. ευρώ), αφετέρου, το όποιο αντίμετρο ενεργοποιείται θα πρέπει να εγκρίνεται από τους δανειστές.

Η μακρόχρονη λιτότητα θα συνεχιστεί έως το 2060 καθώς η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 2,2% του ΑΕΠ, την ώρα που το Σύμφωνο Σταθερότητας επιτρέπει στις χώρες της ευρωζώνης να έχουν ακόμη και ελλείμματα έως 3% του ΑΕΠ. Εφόσον, η Ελλάδα δεν πιάνει τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος 2,2% του ΑΕΠ, η τρόικα θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει μέτρα. Πρόκειται, ουσιαστικά για ένα μνημόνιο διαρκείας χωρίς λεφτά.

Το Reuters σε σημερινή του ανάλυση εκτιμά πως «η Ελλάδα αντάλλαξε την κόλαση της διάσωσης με το αιώνιο καθαρτήριο» θέλοντας να καταδείξει το τούνελ της λιτότητας δεκαετιών, που στερεί από τη χώρα κάθε προοπτική ισχυρής ανάπτυξης.

Από την άλλη, η βαριά σκιά που αφήνουν οι «επιφυλάξεις» της Κριστίν Λαγκάρντ για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του χρέους, όπως είπε κατά τη συνέντευξη τύπου μετά το Eurogroup, θα βαρύνουν στην απόφαση των επενδυτών απέναντι στην Ελλάδα.

Άλλωστε, το Χρηματιστήριο της Αθήνας έκλεισε σήμερα με πτώση τελικά, παρά την αρχική του άνοδο. Μάλλον κάτι διαφορετικό από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους βλέπουν οι αγορές...