Φώτιος Μαυρόφτας Υποψήφιος
Βουλευτής με την Ν.Δ.
στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
"Η Παιδεία ως πυλώνας αρχών και αξιών της Δημοκρατίας"
Σε αυτό το άρθρο η αναφορά δεν θα γίνει στις προτάσεις της
Ν.Δ και του Προέδρου της κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για τα θέματα της Παιδείας.
Ο σκοπός της σημερινής αρθρογραφίας είναι να αναδείξει θέματα κοινωνικά που συνδέονται με την Παιδεία και με το Δημοκρατικό Πολίτευμα.
Ο όρος Παιδεία απαντάται ως εξής : Είναι ο κύκλος των γνώσεων και των δεξιοτήτων που πρέπει να δίνονται και να καλλιεργούνται με την διδασκαλία και συνεπώς να αποτελέσουν το αντικείμενο της παιδείας.
Ο ορισμός αυτός έχει να κάνει με την εγκύκλια Παιδεία.
Η λέξη Παιδεία έρχεται από την αρχαία Ελληνική.
Σημαίνει "παιδεύω" δηλαδή διδάσκω, εκπαιδεύω.
Η Παιδεία δεν είναι μόνο ζήτημα γνώσης, δεξιοτήτων. Είναι καλλιέργεια του μυαλού και της ψυχικής καλλιέργειας επίσης.
Οδηγεί το άνθρωπο ώστε να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο έχοντας την νοοτροπία του συμμετέχειν.
Στη στιγμή αυτή, έρχεται όμως ένας ορισμός της Παιδείας που ενώ υπάρχει, δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος.
Η Παιδεία ως αγωγή ήθους και χαρακτήρα, εκπορεύεται μέσα από το αξιακό κώδικα της Δημοκρατίας.
Όταν ο αξιακός κώδικας της Δημοκρατίας δεν έρχεται σε απόλυτη ταύτιση με την Κυβέρνηση που καλείται να την υπηρετήσει, τότε πρόβλημα έχει η Κυβέρνηση και όχι ο αξιακός κώδικας.
Η Παιδεία, η αγωγή, η μετάδοση μέσω αυτής αρχών και αξιών, έρχεται να συμπληρώσει την επιμέρους καλλιέργεια του ανθρώπου που ως αφετηρία του έχει την οικογένεια.
Αυτό που ιδιαίτερα πρέπει να τύχει μεγάλης προσοχής όσο προχωρά ο χρόνος, είναι η αγωνία των νέων ανθρώπων να δουν ένα ολοκληρωμένο σύστημα Παιδείας που να έρχεται να δίνει στην οικογένεια, όλα εκείνα τα εφόδια ώστε το παιδί να φτάσει στο σημείο εκείνο που να βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα βέβαια από Πολιτικές επενδύσεων, άρα θέσεων εργασίας καλά αμειβομένων, να μπορεί να εργαστεί και να προσφέρει τις γνώσεις του στο τόπο του και την προσωπικότητά του στα κοινά.
Ερχόμαστε τώρα στο πεδίο εκείνο που είναι πολύ σπουδαίο στα της Παιδείας. Η Παιδεία έρχεται να μεταδώσει ή να δώσει την εικόνα τι κάνει ένα Κράτος για τους Πολίτες του.
Τι μέσα από την Παιδεία ως αγωγή και διδασκαλία τους λέει και τους ενημερώνει για το μέλλον. Η κοινωνία χαρακτηρίζεται από 2 κυρίως επίπεδα δραστηριοτήτων.
Από την θεωρητική δραστηριότητα και από την πρακτική δραστηριότητα.
Δηλαδή την τεχνική δραστηριότητα. Αυτό είναι το φάσμα κάλυψης δραστηριοτήτων σε ένα Κράτος.
Υπάρχει η θεωρία, δηλαδή κάτι που δεν έχει να κάνει με τεχνικό επάγγελμα και υπάρχει το τεχνικό επάγγελμα που συνδυάζει την θεωρία και την πρακτική. Όμως εδώ πρέπει να πούμε κάτι.
Το θεωρητικό επάγγελμα έχει και αυτό την τεχνική του. Και τη πρακτική του. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα ήδη στο 2018 έτος αυτού, εισέρχεται στην πιο καθοριστική της περίοδο για το μέλλον όχι μόνο της Παιδείας... αλλά για το μέλλον κάθε πτυχής του Κράτους, της Πολιτείας.
Η Παιδεία καλείται να στραφεί ή να ενταθεί αν θέλουμε να είμαστε ολοκληρωμένοι στο λόγο μας, στα πεδία εκείνα που θα οδηγήσουν τη νέα γενιά να συμμετάσχει στην ολοκληρωτική αναγέννηση της χώρας. Δηλαδή στην δημιουργική της φάση και στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της.
Και αυτό προϋποθέτει προς τα που προσανατολίζεται το Κράτος. Και το Κράτος ενός δημιουργικού πνεύματος έρχεται να μας πει ότι η στροφή είναι προς τα τεχνικά επαγγέλματα. Στα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με δημιουργική επενδυτική πολιτική.
Πιο είναι το μέλλον λοιπόν που αυτή την στιγμή το σύστημα της Παιδείας μας, έρχεται να μας πει... Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα, που συμπεριλαμβάνει αυτό που στο προηγούμενο άρθρο χαρακτηρίστηκε ως Ολική Πολιτική.
Αν ανατρέξουμε στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας θα διαπιστώσουμε ότι αυτές στηρίζονται στην Δημιουργική Πολιτική.
Σε αυτή την Πολιτική δηλαδή που προσφέρει κάθε εφόδιο στον άνθρωπο ώστε να μπορεί να καλλιεργήσει τα ταλέντα του και να αναπτύξει τα δημιουργικά του οράματα.
Η Ελλάδα θέλει χτίσιμο σε αυτά τα σημεία στα οποία πάσχει. Η χώρα χρειάζεται μια νέα επενδυτική και τεχνική Πολιτική, που θα έρχεται μέσα από την Παιδεία έχοντας αυτή μεταδώσει αξίες δημιουργικότητας και διεκδίκησης και επιτυχίας.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα επί τω πλείστον παροχής υπηρεσίας. Δεν είναι λάθος Πολιτική αυτή. Αλλά πρέπει να συμπληρωθεί και από μια άλλη Πολιτική.
Ο συνδυασμός αυτών των 2 έρχεται και φέρνει την ανάπτυξη ξεκινώντας από τη Παιδεία. Σε λίγο χρονικό διάστημα από σήμερα, σε λίγες εβδομάδες, ξεκινά το νέο ακαδημαϊκό - σχολικό έτος.
Το τελευταίο με αυτή την Κυβέρνηση που περιφρονεί την αξία του ανθρώπου. Τα βήματα ανασυγκρότησης της χώρας για τα οποία ομιλεί ο Πρόεδρος της Ν.Δ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολλά και θα είναι ένας καθημερινός βηματισμός.
Όλα θα έχουν το χαρακτηριστικό της ταχύτητας, ώστε να προλάβουμε το χαμένο χρόνο που είχε η χώρα με Τσίπρα - Καμμένο.
Χαμένος χρόνος που έχει να κάνει με αποπροσανατολισμό της χώρας από τους εθνικούς της στόχους.
Εθνικούς στόχους που μόνο μια Κυβέρνηση της Ν.Δ, του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να υπηρετήσει με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
Και το πιο σοβαρό από το να δώσεις στους νέους ένα όραμα...
Ν.Δ - Κυριάκος Μητσοτάκης Αυτοδυναμία
Ο σκοπός της σημερινής αρθρογραφίας είναι να αναδείξει θέματα κοινωνικά που συνδέονται με την Παιδεία και με το Δημοκρατικό Πολίτευμα.
Ο όρος Παιδεία απαντάται ως εξής : Είναι ο κύκλος των γνώσεων και των δεξιοτήτων που πρέπει να δίνονται και να καλλιεργούνται με την διδασκαλία και συνεπώς να αποτελέσουν το αντικείμενο της παιδείας.
Ο ορισμός αυτός έχει να κάνει με την εγκύκλια Παιδεία.
Η λέξη Παιδεία έρχεται από την αρχαία Ελληνική.
Σημαίνει "παιδεύω" δηλαδή διδάσκω, εκπαιδεύω.
Η Παιδεία δεν είναι μόνο ζήτημα γνώσης, δεξιοτήτων. Είναι καλλιέργεια του μυαλού και της ψυχικής καλλιέργειας επίσης.
Οδηγεί το άνθρωπο ώστε να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο έχοντας την νοοτροπία του συμμετέχειν.
Στη στιγμή αυτή, έρχεται όμως ένας ορισμός της Παιδείας που ενώ υπάρχει, δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος.
Η Παιδεία ως αγωγή ήθους και χαρακτήρα, εκπορεύεται μέσα από το αξιακό κώδικα της Δημοκρατίας.
Όταν ο αξιακός κώδικας της Δημοκρατίας δεν έρχεται σε απόλυτη ταύτιση με την Κυβέρνηση που καλείται να την υπηρετήσει, τότε πρόβλημα έχει η Κυβέρνηση και όχι ο αξιακός κώδικας.
Η Παιδεία, η αγωγή, η μετάδοση μέσω αυτής αρχών και αξιών, έρχεται να συμπληρώσει την επιμέρους καλλιέργεια του ανθρώπου που ως αφετηρία του έχει την οικογένεια.
Αυτό που ιδιαίτερα πρέπει να τύχει μεγάλης προσοχής όσο προχωρά ο χρόνος, είναι η αγωνία των νέων ανθρώπων να δουν ένα ολοκληρωμένο σύστημα Παιδείας που να έρχεται να δίνει στην οικογένεια, όλα εκείνα τα εφόδια ώστε το παιδί να φτάσει στο σημείο εκείνο που να βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα βέβαια από Πολιτικές επενδύσεων, άρα θέσεων εργασίας καλά αμειβομένων, να μπορεί να εργαστεί και να προσφέρει τις γνώσεις του στο τόπο του και την προσωπικότητά του στα κοινά.
Ερχόμαστε τώρα στο πεδίο εκείνο που είναι πολύ σπουδαίο στα της Παιδείας. Η Παιδεία έρχεται να μεταδώσει ή να δώσει την εικόνα τι κάνει ένα Κράτος για τους Πολίτες του.
Τι μέσα από την Παιδεία ως αγωγή και διδασκαλία τους λέει και τους ενημερώνει για το μέλλον. Η κοινωνία χαρακτηρίζεται από 2 κυρίως επίπεδα δραστηριοτήτων.
Από την θεωρητική δραστηριότητα και από την πρακτική δραστηριότητα.
Δηλαδή την τεχνική δραστηριότητα. Αυτό είναι το φάσμα κάλυψης δραστηριοτήτων σε ένα Κράτος.
Υπάρχει η θεωρία, δηλαδή κάτι που δεν έχει να κάνει με τεχνικό επάγγελμα και υπάρχει το τεχνικό επάγγελμα που συνδυάζει την θεωρία και την πρακτική. Όμως εδώ πρέπει να πούμε κάτι.
Το θεωρητικό επάγγελμα έχει και αυτό την τεχνική του. Και τη πρακτική του. Η Ελλάδα του 21ου αιώνα ήδη στο 2018 έτος αυτού, εισέρχεται στην πιο καθοριστική της περίοδο για το μέλλον όχι μόνο της Παιδείας... αλλά για το μέλλον κάθε πτυχής του Κράτους, της Πολιτείας.
Η Παιδεία καλείται να στραφεί ή να ενταθεί αν θέλουμε να είμαστε ολοκληρωμένοι στο λόγο μας, στα πεδία εκείνα που θα οδηγήσουν τη νέα γενιά να συμμετάσχει στην ολοκληρωτική αναγέννηση της χώρας. Δηλαδή στην δημιουργική της φάση και στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της.
Και αυτό προϋποθέτει προς τα που προσανατολίζεται το Κράτος. Και το Κράτος ενός δημιουργικού πνεύματος έρχεται να μας πει ότι η στροφή είναι προς τα τεχνικά επαγγέλματα. Στα επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με δημιουργική επενδυτική πολιτική.
Πιο είναι το μέλλον λοιπόν που αυτή την στιγμή το σύστημα της Παιδείας μας, έρχεται να μας πει... Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα, που συμπεριλαμβάνει αυτό που στο προηγούμενο άρθρο χαρακτηρίστηκε ως Ολική Πολιτική.
Αν ανατρέξουμε στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας θα διαπιστώσουμε ότι αυτές στηρίζονται στην Δημιουργική Πολιτική.
Σε αυτή την Πολιτική δηλαδή που προσφέρει κάθε εφόδιο στον άνθρωπο ώστε να μπορεί να καλλιεργήσει τα ταλέντα του και να αναπτύξει τα δημιουργικά του οράματα.
Η Ελλάδα θέλει χτίσιμο σε αυτά τα σημεία στα οποία πάσχει. Η χώρα χρειάζεται μια νέα επενδυτική και τεχνική Πολιτική, που θα έρχεται μέσα από την Παιδεία έχοντας αυτή μεταδώσει αξίες δημιουργικότητας και διεκδίκησης και επιτυχίας.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα επί τω πλείστον παροχής υπηρεσίας. Δεν είναι λάθος Πολιτική αυτή. Αλλά πρέπει να συμπληρωθεί και από μια άλλη Πολιτική.
Ο συνδυασμός αυτών των 2 έρχεται και φέρνει την ανάπτυξη ξεκινώντας από τη Παιδεία. Σε λίγο χρονικό διάστημα από σήμερα, σε λίγες εβδομάδες, ξεκινά το νέο ακαδημαϊκό - σχολικό έτος.
Το τελευταίο με αυτή την Κυβέρνηση που περιφρονεί την αξία του ανθρώπου. Τα βήματα ανασυγκρότησης της χώρας για τα οποία ομιλεί ο Πρόεδρος της Ν.Δ κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολλά και θα είναι ένας καθημερινός βηματισμός.
Όλα θα έχουν το χαρακτηριστικό της ταχύτητας, ώστε να προλάβουμε το χαμένο χρόνο που είχε η χώρα με Τσίπρα - Καμμένο.
Χαμένος χρόνος που έχει να κάνει με αποπροσανατολισμό της χώρας από τους εθνικούς της στόχους.
Εθνικούς στόχους που μόνο μια Κυβέρνηση της Ν.Δ, του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να υπηρετήσει με υπευθυνότητα και σοβαρότητα.
Και το πιο σοβαρό από το να δώσεις στους νέους ένα όραμα...
Ν.Δ - Κυριάκος Μητσοτάκης Αυτοδυναμία
Σας ευχαριστώ
Το μεγάλο έγκλημα εναντίον των παιδιών μας
Λοβέρδος Γιάννης Παρασκευή, 17 Αυγ '18
Δικαιολογημένα, η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων ανησυχεί για το μείζον πρόβλημα που προκαλεί στη χώρα μας η ανεξέλεγκτη είσοδος χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων, που απειλούν να αλλοιώσουν την κοινωνική σύνθεση και να δοκιμάσουν την κοινωνική συνοχή της χώρας μας σε συνθήκες αντίξοες κι εποχές λιτότητας και φτώχειας.
Για μένα όμως ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα από την παράνομη μετανάστευση στο τόπο μας, είναι η άλλη μετανάστευση. Η πιο θλιβερή κι οδυνηρή. Ο εκπατρισμός δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων νέων ελλήνων, (κάποιοι φτάνουν να τους υπολογίσουν σε πάνω από 400.000), που με τα πτυχία τους στο χέρι, που τους είναι εντελώς άχρηστα στην Ελλάδα, μεταναστεύουν σε άλλες χώρες της εε αναζητώντας αξιοπρεπή εργασία και καλύτερες προοπτικές στη ζωή τους.
Η ψυχή μου πονά γι΄αυτή την εκροή τόσων νέων ανθρώπων. Γι΄αυτή τη νέα προσφυγιά που υφίσταται η πατρίδα μας. Αποτελεί έγκλημα για τον παρόν και το μέλλον της χώρας. Γνωρίζω ότι αύριο μεταξύ αυτών των μεταναστών μπορεί να είναι και τα δικά μου παιδιά. Κι αγωνιώ για το μέλλον της Ελλάδας, που εξαιτίας και του μείζονος δημογραφικού προβλήματος, κινδυνεύει να απομείνει χώρα γερόντων. Και μάλιστα πολύ σύντομα.
Αν αυτό το κύμα της ελληνικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη, την Αμερική αλλά και την Αυστραλία συνεχισθεί το μέλλον του ελληνισμού προοιωνίζεται ζοφερό. Κι αποτελεί δυστύχημα ότι οι κατώτεροι των περιστάσεων πολιτικοί μας, στο σύνολό τους αποφεύγουν καν να συζητήσουν αυτό το μείζον εθνικό ζήτημα. Πρέπει να αντιδράσουμε και να αλλάξουμε αυτή τη ροή, εις πείσμα των άχρηστων κομμάτων και πολιτικών. Τα ελληνόπουλα πρέπει να μείνουν στον τόπο τους. Μέσα σε συνθήκες ανάπτυξης και προοπτικής...