Doorstep statement by Kyriakos Mitsotakis at the EPP meeting in Munich.
Kyriakos Mitsotakis at the EPP Group on «Our ambitions for Europe's future».
Δήλωση του Προέδρου της Ν.Δ. κ. Κυριάκου Μητσοτάκη για την ασφάλεια.
Φώτιος Μαυρόφτας Υποψήφιος Βουλευτής με την Ν.Δ.
στην εκλογική περιφέρεια Β' Αθηνών
"Η Πολιτική σκέψη των πολιτών συνεχώς εξελίσσεται διότι ο κόσμος εξελίσσεται"
Μένοντας
για λίγο στην επικαιρότητα, και διαβάζοντας τα όσα έχουν προηγηθεί της
συνέντευξης του κ. Κοτζιά, του αναπληρωτή υπουργού των....
Σκοπίων δηλαδή, αναζητούμε είναι η αλήθεια αν η Κυβέρνηση έχει Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, θέλω με την ευκαιρία αυτής της εισαγωγής να θέσω ένα ερώτημα.
Τι ακριβώς πράττει ο Πρωθυπουργός ώστε να επαναφέρει στη τάξη τους ανθρώπους του.
Και αν δεν πράττει, γιατί τότε ενισχύει με την αδιαφορία του............... τοποθετήσεις όπως του κ. Καρανίκα... π.χ. Για τον κ. Κοτζιά το θέμα δεν εξαντλείται.
Πρώτη φορά στα όσα χρόνια ζω, έχω δει Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών να είναι Υπουργός Εσωτερικών..... και Εξωτερικών.... άλλης χώρας, πλην αυτής που τον πληρώνει μέσα από τους φόρους της... Είναι δεδομένο ότι ο κ. Τσίπρας έχει δώσει εντολές στον κ. Κοτζιά να μην ενημερώσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση και να προσπαθήσει δημιουργία τετελεσμένου.
Θεωρώ, πάντα διαβάζοντας τις εξελίξεις, ότι η σημερινή ανακοίνωση του ΥΠΕΞ. των Σκοπίων, όπου αφήνει μια αίσθηση καθυστέρησης, είναι ακόμα ένα μέτρο πίεσης των Σκοπίων.
Τα Σκόπια θέλουν το όνομα χωρίς καμία παραχώρηση, φάνηκε έντονα αυτό από το ύφος της δήλωσης του κ. Ζάεφ "παραμένω αισιόδοξος αν και δεν είναι εύκολο".
Τα Σκόπια τα θέλουν όλα, και έχουν βρει το καλύτερο συνεργάτη τους. Τον κ. Τσίπρα και τον κ. Κοτζιά. Παραμένει ερώτηση προς την Κυβέρνηση.
Γιατί συνεχίζει να θεωρεί το λαό που συμμετέχει στα συλλαλητήρια υπέρ της Μακεδονίας, ως ετερόκλητο.
Δίνοντας με αυτό το τρόπο, πάσα στα Σκόπια να θέσουν ζήτημα ασφάλειας εφόσον υπήκοοι τους, επισκεφθούν πόλεις της χώρας όπου συλλαλητήρια θα πραγματοποιηθούν.
Γιατί το πράττει αυτό η Κυβέρνηση, θα το δούμε. Με μια πρόχειρη ματιά, αυτή η τακτική έχει εκ πορευθεί σε συνεννόηση Τσίπρα - Ζάεφ.
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Δεν είναι όμως δικό μου θέμα να απαντήσω στο ερώτημα αυτό.
Ας απαντήσει η Κυβέρνηση. Πάντως, το θέμα όσο προχωρά αναδεικνύει το μέγα σφάλμα της Κυβέρνησης.
Να αντιμετωπίσει ένα εθνικό θέμα που είχε παγώσει, ως θέμα ρεβανσισμού για όσα δεν κατάφερε η Αριστερά να πετύχει προ πολλών ετών... Είναι όμως πολύ λογικό, και κλείνω, αλήθεια είναι, την μεγάλη αυτή εισαγωγή λέγοντας.
Η Κυβέρνηση μέσα από τα συλλαλητήρια βλέπει την καθολική της αποδοκιμασία.
Σήμερα όμως, και ξεκινώ το κύριο θέμα της αρθρογραφίας μου, θα ήθελα να αναφερθώ στο φαινόμενο της εμφανέστατης στροφής της Πολιτικής Σκέψης.
Και πως αυτή η στροφή έρχεται μέσα από την διεργασία των πολιτικών πιστεύω, να τονίσει ότι ο λαϊκισμός δεν είναι πολιτική σκέψη, αλλά μια στρέβλωση των δημοκρατικών αξιών, μετάφραση αυτών κατά το δοκούν.
Ποια είναι η στροφή που ραγδαία στη χώρα μας αναπτύσσεται και θα δούμε και αυτό το φαινόμενο και στην Ευρώπη. Η πατριωτική ανανεωτική φιλελεύθερη ανάπτυξη της κοινωνίας.
Τι μας έχει δείξει ο λαϊκισμός μέχρι και σήμερα. Ότι στερεί από την κοινωνία την ευκαιρία ανάπτυξης.
Ανάκαμψης.
Και επαφής με το σύγχρονο κόσμο των καινοτόμων ιδεών πολιτικά, κοινωνικά, επιχειρηματικά. Θεωρείται ο λαϊκισμός, ως απειλή για την Δημοκρατία και εχθρός φυσικά του μέλλοντος.
Σε αυτή την παραδοχή, οδηγείται ο πολίτης της Ελλάδος, βλέποντας πως κράτη που έχουν Κυβερνήσεις σοβαρές και αξιόπιστες, έχουν κάνει πολλά βήματα προόδου σε όλους τους τομείς που απαρτίζουν ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό σύνολο και φάσμα δραστηριοτήτων.
Ας μην μείνουμε όμως σε αυτό.
Ας μην μείνουμε παρατηρητές προόδου άλλων χωρών πλην της δικής μας.
Ας μην το πράξουμε.
Και ας πράξουμε κάτι άλλο.
Η ανανέωση της Πολιτικής Σκέψης είναι μια προϋπόθεση ενδυνάμωσης της Δημοκρατίας μας, και ικανή να δώσει στο Πολίτευμα την δυναμική εκείνη που χρειάζεται ώστε οι αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα, να μπορούν να γίνουν τάχιστα για να μην χάσουμε την επαφή μας με την Ευρώπη, μια Ευρώπη που έχει ανάγκη την Ελλάδα.
Καλούμαστε ως Πολίτες της χώρας μας, και μάλιστα με διπλή ιδιότητα. ως και Πολίτες της Ευρώπης, να σκεφτούμε ότι η μεταρρύθμιση δεν έρχεται μόνη της. Αλλά αυτή προκαλείται ως ενέργεια όταν τίποτα δεν αλλάζει.
Αλλά γίνεται μια άσχημη εικόνα. Η Πολιτική σκέψη των πολιτών συνεχώς εξελίσσεται διότι ο κόσμος εξελίσσεται.
Η απάντηση όμως στο λαϊκισμό, δεν είναι ο αυτοσκοπός της Πολιτικής. Ο σκοπός της Πολιτικής είναι να εργάζεται για το συμφέρον της κοινωνίας αλλά και της ίδιας της Πολιτικής.
Μέσα λοιπόν από αυτές τις δραστηριότητες της Πολιτικής, ως άσκηση αλλά και ως σκέψη, ο λαϊκισμός δεν θα έχει χώρο ανάπτυξης. Και επί προσθέτως.... θα οδηγηθεί και σε ένα πολιτικό ιδεολογικά αδιέξοδο.
Αναζητώντας στέγη σε ιδεολογίες, θα αποδείξει ότι ποτέ δεν είχε ιδεολογία. Παρά μόνο μια προσπάθεια εξαπάτησης της κοινωνίας. Η μόνη ιδέα στην οποία πιστεύουν οι λαϊκιστές.
Στην ιδέα της εξαπάτησης. Η Πολιτική καλείται ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα, να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα των κοινωνιών. Ορισμένα από αυτά, είναι η ποιότητα ζωής, η ποιότητα της καθημερινότητας, η οικονομική ευημερία, η ασφάλεια, το πως η καινοτομία θα μπορεί να απλοποιήσει την επαφή του Πολίτη με το Κράτος, το πως η γραφειοκρατία θα σταθεί αρωγός και όχι εχθρός της ανάπτυξης, στο πως η εκπαίδευση θα μπορεί να δημιουργεί εκείνη νέες επαγγελματικές ενασχολήσεις και όχι αυτές να ζητούν από την εκπαίδευση νέους για να ασχοληθούν με κάτι που ήδη υπάρχει.
Γενικά..
Η Πολιτική καλείται να απαντήσει αλλά έρχεται και να ρωτήσει... Τα θέλουμε τα παραπάνω;
Ως μέλη της κοινωνίας των πολιτών, όλοι μας, τα θέλουμε....;
Για να απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, ακολουθείς μόνο έναν δρόμο. Της Πολιτικής Αλήθειας. Η Αλήθεια, είναι μια πραγματικότητα που ο λαϊκισμός δεν μπορεί να αντέξει. Και δεν την αντέχει από την στιγμή που μόνιμα επιχειρεί να διαμορφώσει μια δική του αλήθεια, που όμως είναι συνεχώς μια εικονική αλήθεια....
Τα θέματα της ανάπτυξης στην ολότητα της κοινωνικής οργάνωσης, είναι η πεμπτουσία του πολιτικού διαλόγου μεταξύ πολίτη, πολιτικού.
Ο διάλογος αυτός έχει ουσία όταν ο πολίτης αρχίζει να βλέπει γύρω του εικόνες και πρακτικές που στη πατρίδα του θα μπορούσαν να υπάρχουν, αλλά για κάποιο λόγο δεν υπήρξαν.
Ίσως γιατί ο άνθρωπος πάντα ελκύεται από κάτι εφήμερο. Όμως ας δούμε τι αλλάζει. Ο άνθρωπος δεν θέλει να έχει το εφήμερο. Θέλει να έχει το μακροπρόθεσμα μόνιμο.
Μια κρατική οντότητα που να του επιτρέπει με τις καινοτόμες δομές της, να τον οδηγεί συνεχώς να επενδύει στη χώρα του. Η αλλαγή στάσης, είναι η νέα μορφή της φιλελεύθερης προσέγγισης μιας ιδεολογίας που οδήγησε σε ανάπτυξη διαχρονικά το κόσμο.
Είναι ο εναγκαλισμός της πατρίδας με τους πολίτες, και των πολιτών με την πολιτική.
Η χώρα μας, έζησε το λαϊκισμό. Διαχρονικά αυτός υπήρξε. Μόνο που τώρα, στη παρούσα φάση, έχουμε τον καθεστωτικό λαϊκισμό, και τον λαϊκισμό που ως εξαγωγή έχει δημιουργήσει θύλακες ανομίας, βίας και Ρουβίκωνα.
Στη χώρα μας, αυτό το φαινόμενο λαϊκισμού βιώνουμε. Το τι βιώνεις όμως, δεν είναι ταυτόσημη έννοια με το τι θες να βιώνεις.
Οι ανθρώπινες αξίες, και μια ανθρώπινη αξία είναι η αξία της επιλογής, επιλογή που ο πολίτης κάνει την στιγμή που πρέπει, βλέποντας όμως και συγκρίνοντας το κράτος που έχει με το κράτος που θέλει. Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο, μια συνέχεια του καθεστωτικού λαϊκισμού στην χώρα.
Όπως και φυσικά εννοείται του λαϊκισμού όπως ο καθένας τον γνωρίζει. Και εξηγώ το λόγο. Η χώρα μας βρίσκεται στο σκαλοπάτι γεωγραφικής αναβάθμισης. Αξιοποίησης και διεθνών συνεργασιών με τις γειτονικές της χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Γεωπολιτικά, τίποτα δεν μένει στάσιμο.
Αλλά όμως για να μην παραμείνει ακίνητο, επιβάλλεται μια σύγχρονης αντίληψης διεθνούς διπλωματίας και πολιτικής Κυβέρνηση.
Κλείνω την αρθρογραφία αυτή λέγοντας με αφορμή την παραπάνω παράγραφο.
Η Ν.Δ. και ο Πρόεδρός της, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν θέλουν για την κοινωνία οι ευκαιρίες να περνάνε και να χάνουμε το τρένο.
Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική αναβάθμιση, όπως επίσης και μια νέα Πολιτική Κουλτούρα, που θα συνδυάζει τις Δημοκρατικές Αξίες με τις Αξίες του Ανθρώπου.
Συμφωνία αλήθειας για την αλήθεια της Πολιτικής, για την Πολιτική της Κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ.
Σκοπίων δηλαδή, αναζητούμε είναι η αλήθεια αν η Κυβέρνηση έχει Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών, θέλω με την ευκαιρία αυτής της εισαγωγής να θέσω ένα ερώτημα.
Τι ακριβώς πράττει ο Πρωθυπουργός ώστε να επαναφέρει στη τάξη τους ανθρώπους του.
Και αν δεν πράττει, γιατί τότε ενισχύει με την αδιαφορία του............... τοποθετήσεις όπως του κ. Καρανίκα... π.χ. Για τον κ. Κοτζιά το θέμα δεν εξαντλείται.
Πρώτη φορά στα όσα χρόνια ζω, έχω δει Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών να είναι Υπουργός Εσωτερικών..... και Εξωτερικών.... άλλης χώρας, πλην αυτής που τον πληρώνει μέσα από τους φόρους της... Είναι δεδομένο ότι ο κ. Τσίπρας έχει δώσει εντολές στον κ. Κοτζιά να μην ενημερώσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση και να προσπαθήσει δημιουργία τετελεσμένου.
Θεωρώ, πάντα διαβάζοντας τις εξελίξεις, ότι η σημερινή ανακοίνωση του ΥΠΕΞ. των Σκοπίων, όπου αφήνει μια αίσθηση καθυστέρησης, είναι ακόμα ένα μέτρο πίεσης των Σκοπίων.
Τα Σκόπια θέλουν το όνομα χωρίς καμία παραχώρηση, φάνηκε έντονα αυτό από το ύφος της δήλωσης του κ. Ζάεφ "παραμένω αισιόδοξος αν και δεν είναι εύκολο".
Τα Σκόπια τα θέλουν όλα, και έχουν βρει το καλύτερο συνεργάτη τους. Τον κ. Τσίπρα και τον κ. Κοτζιά. Παραμένει ερώτηση προς την Κυβέρνηση.
Γιατί συνεχίζει να θεωρεί το λαό που συμμετέχει στα συλλαλητήρια υπέρ της Μακεδονίας, ως ετερόκλητο.
Δίνοντας με αυτό το τρόπο, πάσα στα Σκόπια να θέσουν ζήτημα ασφάλειας εφόσον υπήκοοι τους, επισκεφθούν πόλεις της χώρας όπου συλλαλητήρια θα πραγματοποιηθούν.
Γιατί το πράττει αυτό η Κυβέρνηση, θα το δούμε. Με μια πρόχειρη ματιά, αυτή η τακτική έχει εκ πορευθεί σε συνεννόηση Τσίπρα - Ζάεφ.
Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Δεν είναι όμως δικό μου θέμα να απαντήσω στο ερώτημα αυτό.
Ας απαντήσει η Κυβέρνηση. Πάντως, το θέμα όσο προχωρά αναδεικνύει το μέγα σφάλμα της Κυβέρνησης.
Να αντιμετωπίσει ένα εθνικό θέμα που είχε παγώσει, ως θέμα ρεβανσισμού για όσα δεν κατάφερε η Αριστερά να πετύχει προ πολλών ετών... Είναι όμως πολύ λογικό, και κλείνω, αλήθεια είναι, την μεγάλη αυτή εισαγωγή λέγοντας.
Η Κυβέρνηση μέσα από τα συλλαλητήρια βλέπει την καθολική της αποδοκιμασία.
Σήμερα όμως, και ξεκινώ το κύριο θέμα της αρθρογραφίας μου, θα ήθελα να αναφερθώ στο φαινόμενο της εμφανέστατης στροφής της Πολιτικής Σκέψης.
Και πως αυτή η στροφή έρχεται μέσα από την διεργασία των πολιτικών πιστεύω, να τονίσει ότι ο λαϊκισμός δεν είναι πολιτική σκέψη, αλλά μια στρέβλωση των δημοκρατικών αξιών, μετάφραση αυτών κατά το δοκούν.
Ποια είναι η στροφή που ραγδαία στη χώρα μας αναπτύσσεται και θα δούμε και αυτό το φαινόμενο και στην Ευρώπη. Η πατριωτική ανανεωτική φιλελεύθερη ανάπτυξη της κοινωνίας.
Τι μας έχει δείξει ο λαϊκισμός μέχρι και σήμερα. Ότι στερεί από την κοινωνία την ευκαιρία ανάπτυξης.
Ανάκαμψης.
Και επαφής με το σύγχρονο κόσμο των καινοτόμων ιδεών πολιτικά, κοινωνικά, επιχειρηματικά. Θεωρείται ο λαϊκισμός, ως απειλή για την Δημοκρατία και εχθρός φυσικά του μέλλοντος.
Σε αυτή την παραδοχή, οδηγείται ο πολίτης της Ελλάδος, βλέποντας πως κράτη που έχουν Κυβερνήσεις σοβαρές και αξιόπιστες, έχουν κάνει πολλά βήματα προόδου σε όλους τους τομείς που απαρτίζουν ένα ολοκληρωμένο κοινωνικό σύνολο και φάσμα δραστηριοτήτων.
Ας μην μείνουμε όμως σε αυτό.
Ας μην μείνουμε παρατηρητές προόδου άλλων χωρών πλην της δικής μας.
Ας μην το πράξουμε.
Και ας πράξουμε κάτι άλλο.
Η ανανέωση της Πολιτικής Σκέψης είναι μια προϋπόθεση ενδυνάμωσης της Δημοκρατίας μας, και ικανή να δώσει στο Πολίτευμα την δυναμική εκείνη που χρειάζεται ώστε οι αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα, να μπορούν να γίνουν τάχιστα για να μην χάσουμε την επαφή μας με την Ευρώπη, μια Ευρώπη που έχει ανάγκη την Ελλάδα.
Καλούμαστε ως Πολίτες της χώρας μας, και μάλιστα με διπλή ιδιότητα. ως και Πολίτες της Ευρώπης, να σκεφτούμε ότι η μεταρρύθμιση δεν έρχεται μόνη της. Αλλά αυτή προκαλείται ως ενέργεια όταν τίποτα δεν αλλάζει.
Αλλά γίνεται μια άσχημη εικόνα. Η Πολιτική σκέψη των πολιτών συνεχώς εξελίσσεται διότι ο κόσμος εξελίσσεται.
Η απάντηση όμως στο λαϊκισμό, δεν είναι ο αυτοσκοπός της Πολιτικής. Ο σκοπός της Πολιτικής είναι να εργάζεται για το συμφέρον της κοινωνίας αλλά και της ίδιας της Πολιτικής.
Μέσα λοιπόν από αυτές τις δραστηριότητες της Πολιτικής, ως άσκηση αλλά και ως σκέψη, ο λαϊκισμός δεν θα έχει χώρο ανάπτυξης. Και επί προσθέτως.... θα οδηγηθεί και σε ένα πολιτικό ιδεολογικά αδιέξοδο.
Αναζητώντας στέγη σε ιδεολογίες, θα αποδείξει ότι ποτέ δεν είχε ιδεολογία. Παρά μόνο μια προσπάθεια εξαπάτησης της κοινωνίας. Η μόνη ιδέα στην οποία πιστεύουν οι λαϊκιστές.
Στην ιδέα της εξαπάτησης. Η Πολιτική καλείται ήδη από τις αρχές του 21ου αιώνα, να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα των κοινωνιών. Ορισμένα από αυτά, είναι η ποιότητα ζωής, η ποιότητα της καθημερινότητας, η οικονομική ευημερία, η ασφάλεια, το πως η καινοτομία θα μπορεί να απλοποιήσει την επαφή του Πολίτη με το Κράτος, το πως η γραφειοκρατία θα σταθεί αρωγός και όχι εχθρός της ανάπτυξης, στο πως η εκπαίδευση θα μπορεί να δημιουργεί εκείνη νέες επαγγελματικές ενασχολήσεις και όχι αυτές να ζητούν από την εκπαίδευση νέους για να ασχοληθούν με κάτι που ήδη υπάρχει.
Γενικά..
Η Πολιτική καλείται να απαντήσει αλλά έρχεται και να ρωτήσει... Τα θέλουμε τα παραπάνω;
Ως μέλη της κοινωνίας των πολιτών, όλοι μας, τα θέλουμε....;
Για να απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, ακολουθείς μόνο έναν δρόμο. Της Πολιτικής Αλήθειας. Η Αλήθεια, είναι μια πραγματικότητα που ο λαϊκισμός δεν μπορεί να αντέξει. Και δεν την αντέχει από την στιγμή που μόνιμα επιχειρεί να διαμορφώσει μια δική του αλήθεια, που όμως είναι συνεχώς μια εικονική αλήθεια....
Τα θέματα της ανάπτυξης στην ολότητα της κοινωνικής οργάνωσης, είναι η πεμπτουσία του πολιτικού διαλόγου μεταξύ πολίτη, πολιτικού.
Ο διάλογος αυτός έχει ουσία όταν ο πολίτης αρχίζει να βλέπει γύρω του εικόνες και πρακτικές που στη πατρίδα του θα μπορούσαν να υπάρχουν, αλλά για κάποιο λόγο δεν υπήρξαν.
Ίσως γιατί ο άνθρωπος πάντα ελκύεται από κάτι εφήμερο. Όμως ας δούμε τι αλλάζει. Ο άνθρωπος δεν θέλει να έχει το εφήμερο. Θέλει να έχει το μακροπρόθεσμα μόνιμο.
Μια κρατική οντότητα που να του επιτρέπει με τις καινοτόμες δομές της, να τον οδηγεί συνεχώς να επενδύει στη χώρα του. Η αλλαγή στάσης, είναι η νέα μορφή της φιλελεύθερης προσέγγισης μιας ιδεολογίας που οδήγησε σε ανάπτυξη διαχρονικά το κόσμο.
Είναι ο εναγκαλισμός της πατρίδας με τους πολίτες, και των πολιτών με την πολιτική.
Η χώρα μας, έζησε το λαϊκισμό. Διαχρονικά αυτός υπήρξε. Μόνο που τώρα, στη παρούσα φάση, έχουμε τον καθεστωτικό λαϊκισμό, και τον λαϊκισμό που ως εξαγωγή έχει δημιουργήσει θύλακες ανομίας, βίας και Ρουβίκωνα.
Στη χώρα μας, αυτό το φαινόμενο λαϊκισμού βιώνουμε. Το τι βιώνεις όμως, δεν είναι ταυτόσημη έννοια με το τι θες να βιώνεις.
Οι ανθρώπινες αξίες, και μια ανθρώπινη αξία είναι η αξία της επιλογής, επιλογή που ο πολίτης κάνει την στιγμή που πρέπει, βλέποντας όμως και συγκρίνοντας το κράτος που έχει με το κράτος που θέλει. Θεωρώ ότι είναι αδιανόητο, μια συνέχεια του καθεστωτικού λαϊκισμού στην χώρα.
Όπως και φυσικά εννοείται του λαϊκισμού όπως ο καθένας τον γνωρίζει. Και εξηγώ το λόγο. Η χώρα μας βρίσκεται στο σκαλοπάτι γεωγραφικής αναβάθμισης. Αξιοποίησης και διεθνών συνεργασιών με τις γειτονικές της χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Γεωπολιτικά, τίποτα δεν μένει στάσιμο.
Αλλά όμως για να μην παραμείνει ακίνητο, επιβάλλεται μια σύγχρονης αντίληψης διεθνούς διπλωματίας και πολιτικής Κυβέρνηση.
Κλείνω την αρθρογραφία αυτή λέγοντας με αφορμή την παραπάνω παράγραφο.
Η Ν.Δ. και ο Πρόεδρός της, Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν θέλουν για την κοινωνία οι ευκαιρίες να περνάνε και να χάνουμε το τρένο.
Η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική αναβάθμιση, όπως επίσης και μια νέα Πολιτική Κουλτούρα, που θα συνδυάζει τις Δημοκρατικές Αξίες με τις Αξίες του Ανθρώπου.
Συμφωνία αλήθειας για την αλήθεια της Πολιτικής, για την Πολιτική της Κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ.
