H εμφάνιση του προέδρου της ΝΔ στη Βουλή κατά την ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης ήταν πράγματι εντυπωσιακή. Κατόρθωσε να στριμώξει τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος συχνά έχασε την ψυχραιμία του, με αποκορύφωμα αυτό που έγινε με το ξέσπασμα του ότι είμαστε υποχρεωμένοι να τον ακούμε γιατί είναι ο πρωθυπουργός
Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη πρόεδρος της ΝΔ, υπήρξαν πολλοί που αμφέβαλλαν αν θα μπορούσε να ηγηθεί μιας παράταξης, που εκ των πραγμάτων, είναι λαϊκή κι έχει εθνικό προσανατολισμό. Αρκετοί τον θεωρούσαν στυγνό τεχνοκράτη, χωρίς τις ευαισθησίες και τον συναισθηματισμό, που διακρίνουν έναν λαϊκό ηγέτη. Γι’ αυτό και δεν θα τα κατάφερνε, ισχυρίζονταν, ηγούμενος ενός κόμματος, που χαρακτηρίζεται, χωρίς αμφιβολία, από διαφορετικά καπετανάτα και βαρονίες. Πώς θα μπορούσε να συμβιβάσει τόσο αντιτιθέμενες απόψεις και συμπεριφορές;
Όσοι γνωρίζαμε τον Κυριάκο από παλιά, όπως ο γράφων, που τον είχα πρωτογνωρίσει από τότε που ήταν ακόμα φοιτητής στην Αμερική, ξέραμε ότι αυτά που λέγονταν, δεν ίσχυαν. Μολονότι διακρίνεται για την αυτοπειθαρχία και την αυτοκυριαρχία του, κι αποφεύγει να εκδηλώνει δημοσίως συναίσθημα, είναι ένας εξαιρετικά συναισθηματικός άνθρωπος. Κι έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα, εξαιρετικά σπάνιο για πολιτικό. Όταν λέει κάτι το εννοεί. Κι όταν δεσμεύεται για κάτι, είναι υποχρεωμένος από την συνείδηση του να το πράξει. Αυτή είναι η αιτία, που σπανίως δίνει τον λόγο του, γιατί όταν τον δίνει τον κρατά. Και σπανίως υπόσχεται πράγματα, που γνωρίζει ότι δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει. Κι αυτό ίσως ενοχλεί κάποιους στο εσωτερικό της ΝΔ, που θα τον ήθελαν να λέει περισσότερα και να κάνει αυθαίρετες δεσμεύσεις, για να κοροιδέψει τους πολίτες και να υποκλέψει τις ψήφους τους, όπως έκανε κατά κόρον ο μεγαλύτερος πολιτικός του αντίπαλος, Αλέξης Τσίπρας.
Έτσι όμως κατόρθωσε να επιβληθεί στο εσωτερικό του κόμματος του, και μεθοδικά να περιορίσει τις αντιτιθέμενες φωνές. Εκδιώκοντας κάποιες, μάλλον γραφικές περιπτώσεις. Και συνενώνοντας όλους εκείνους, που διέβλεπαν ότι κατόρθωνε να γυρίσει δημοσκοπικά το πολιτικό κλίμα, επιβλήθηκε πλήρως στο εσωτερικό της ΝΔ. Ασφαλώς, υπάρχουν κάποιοι, που για προσωπικούς κυρίως λόγους, τον αντιπαθούν. Αλλά αυτό είναι μοιραίο να συμβαίνει. Όμως η προοπτική της εξουσίας και κυρίως το γεγονός ότι ο ίδιος κατέστη ο δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός και μακράν ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, έχει πετύχει να σωπάσει την όποια σοβαρή εσωκομματική αντιπολίτευση, θα μπορούσε να εκδηλωθεί σε άλλη περίπτωση.
Εκείνο όμως, που κατά τη γνώμη μου, ανέδειξε τον Κυριάκο, από έναν σοβαρό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε λαϊκό ηγέτη, ήταν ο χειρισμός του στο Σκοπιανό. Πλέον δεν υπάρχει αμφιβολία ότι Τσίπρας και Κοτζιάς προώθησαν την Συμφωνία των Πρεσπών υποτιμώντας τις λαϊκές αντιδράσεις και πιστεύοντας ότι θα έφερναν σε πολιτικό αδιέξοδο τον πρόεδρο της ΝΔ. Εκείνος όμως διαβλέποντας εγκαίρως ότι η συμφωνία αυτή έθιγε την ίδια την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, κράτησε μια υπεύθυνη στάση εναντίον των διαπραγματεύσεων Τσίπρα- Κοτζιά και φυσικά εναντίον της συμφωνίας. Η στάση του αυτή τον εξετόξευσε στην συνείδηση των Ελλήνων πατριωτών, όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται αυτόν τον καιρό. Ποτέ άλλοτε στις δημοσκοπήσεις, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν είχε τόσο μεγάλη διαφορά από το κυβερνών. Και ποτέ άλλοτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχαιρε τόσο μεγάλης προτίμησης σε σχέση με τον πρωθυπουργό. Όσο κι αν δεν θέλουν κάποιοι να το αποδεχτούν, ο Κυριάκος έχει μετατραπεί σε λαϊκό ηγέτη κι η κυβέρνηση του, όποτε κι αν σχηματισθεί, είναι η τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα μας να γίνει και πάλι μια κανονική χώρα…
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην πρόσφατη συνέντευξη του στο Open εξέφρασε την εκτίμηση ότι βρίσκεται «στην σωστή πλευρά της ιστορίας». Δεν είναι η πρώτη φορά, που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Πολύ φοβάμαι ούτε η τελευταία. Βλέπετε εκφράζει αυτό που διδάχτηκε από τα νεανικά του χρόνια στην ΚΝΕ. Όταν είσαι αριστερός, όταν πιστεύεις στις αρχές του μαρξισμού- λενινισμού, γνωρίζεις ότι νομοτελειακά η ιστορία θα σε δικαιώσει. Το τέλος θα είναι η αταξική κοινωνία, που περιγράφει ο Μαρξ, αφού προηγηθεί η δικτατορία του προλεταριάτου.
Κάθε γνήσιος μαρξιστής-λενινιστής υποστηρίζει μετά πάθους ότι είναι με την «σωστή πλευρά της ιστορίας», και το πιστεύει βαθιά μέσα του με την ένταση της θρησκευτικής πίστης. Ή ακόμα χειρότερα του θρησκευτικού φανατισμού. Όσοι με επιπολαιότητα ισχυρίζονται ότι πλέον ο κ. Τσίπρας κι οι σύντροφοι του δεν είναι μαρξιστές αλλά ότι μετακινούνται σταδιακά προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, προφανώς δεν γνωρίζουν και δεν αντιλαμβάνονται τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων αυτών και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αποφασιστικότητα τους να καταλάβουν την εξουσία και να την διατηρήσουν. Και στην προσπάθεια τους αυτή μπορεί να κάνουν αυτό, που έλεγε ο Λένιν: «Ένα βήμα μπρος, δύο βήματα πίσω». Δηλαδή μέχρι να παγιώσουν οι αριστεροί την εξουσία τους, δεν αποκλείεται να υποκριθούν ότι έχουν αλλάξει ότι προσαρμόζονται σε αυτά, που ζητούν οι αστικές δυνάμεις. Άλλωστε το ψέμα κι η αλήθεια δεν υπάρχουν μπροστά στην επίτευξη του στόχου. Είναι αποκλειστικά και μόνον αστικές προκαταλήψεις, που δεν εμποδίζουν έναν αριστερό να εφαρμόσει τα διδάγματα και τη νομοτέλεια του ιστορικού υλισμού. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα κι ο Στάλιν, που το 1933 είχε προκαλέσει τεράστιο λιμό στην Ουκρανία, με 3 εκατ θύματα για να εξυπηρετήσει την μαρξιστική προκατάληψη του για την μετάβαση από την αγροτική στην βιομηχανική οικονομία, όταν προεκλήθη ο Παγκόσμιος Πόλεμος, τον χαρακτήρισε «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» και πρόσκαιρα έφτασε μέχρι του σημείου να συμμαχήσει με τους απεχθείς γι’ αυτόν και τους κομμουνιστές συντρόφους του, Αμερικανούς κι Αγγλους καπιταλιστές. Όλα για την επίτευξη του τελικού στόχου, της αταξικής κοινωνίας και του κομμουνισμού!
Όποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας κι οι σύντροφοι του έχουν εγκαταλείψει αυτό τον στόχο, πλανώνται πλάνην οικτρά. Αλλωστε κι ο τρόπος που αναφέρονται στην δημοκρατία είναι εντελώς διαφορετικός από την έννοια της αστικής δημοκρατίας, που κατά βάση απεχθάνονται. Ο λαός, κι ιδίως το προλεταριάτο, εκφράζεται από την αριστερή ιντελιγκέντσια, που γνωρίζει την Αλήθεια και πρέπει να την εφαρμόσει υπέρ του λαού, έστω κι αν πρόσκαιρα αυτό δεν το καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος. Ο λαός δεν γνωρίζει το καλό του. Και παρασύρεται από τους καπιταλιστές. Είναι υποχρέωση των γνήσιων αριστερών μαρξιστών, να του διδάξουν το συμφέρον του, έστω κι αν είναι πρόσκαιρα εις βάρος του.
Όλα αυτά όσοι δεν έχουν μελετήσει, έστω στοιχειωδώς τον τρόπο σκέψης των αριστερών δεν τα καταλαβαίνουν. Είναι χαρακτηριστικό αυτό, που μου έλεγε πρόσφατα ένας παλιός φίλος, που ως φοιτητής υπήρξε, σαν τον Τσίπρα, ένθερμος Κνίτης. «Αυτό που μας δίδασκαν από την πρώτη στιγμή είναι πως όταν καταλαμβάνουμε μια εξουσία, όσο μικρή και περιορισμένη κι αν είναι, δεν την εγκαταλείπουμε ποτέ». Αραγε ο Τσίπρας κι οι σύντροφοι τουθα την εγκαταλείψουν μετά την απρόσμενη νίκη τους το 2015; Πολλοί φοβούνται πως όχι. Θεωρούν ότι θα βρουν προφάσεις για να μην κάνουν εκλογές η για να νοθεύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Εχω την εκτίμηση ότι θα το ήθελαν πολύ. Κι αν δεν είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ενδεχομένως να το επιχειρούσαν. Εκτιμώ ότι θα παραδώσουν την εξουσία όταν χάσουν τις εκλογές. Αλλά ως τακτικό ελιγμό. Διότι πιστεύουν βασίμως ότι η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ θα αποτύχει και θα αποτελέσει «δεξιά παρένθεση», κάτι σαν την κυβέρνηση Κερένσκι το 1917, λίγο προτού οι μπολσεβίκοι καταλάβουν την εξουσία. Κι η βεβαιότητα τους είναι δεδομένη. Γιατί βρίσκονται στην «σωστή πλευρά της ιστορίας». Και ποιος άραγε μπορεί να τα βάλει με την ιστορία; Έτσι σύντροφοι;
O Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης απευθύνει , χαιρετισμό στην εκδήλωση της Γραμματείας Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της Νέας Δημοκρατίας με θέμα: «Τεχνητή Νοημοσύνη στην Διακυβέρνηση».
Αναλυτικά ο Χαιρετισμός του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, στην εκδήλωση της Γραμματείας Στρατηγικού Σχεδιασμού & Επικοινωνίας του κόμματος, με θέμα: «Τεχνητή νοημοσύνη στη διακυβέρνηση»
